Ik zeg: ''Hij ademt niet goed''

Na een bizarre, maar toch een mooie bevalling krijg ik Aaron op mijn schoot. Een moment waar ik zoals vele ouders naar uitkeek. Binnen twee seconden zeg ik dat hij niet goed ademt en verstopt zit. Ik word niet gehoord, ik benoem het nog een keer. Ik wil schreeuwen dat hij niet goed ademt, maar ik heb hier geen energie voor. Mijn man geeft aan dat Aaron inderdaad benauwd klinkt. Ze zeggen dat het normaal is en vaak voorkomt, hij zal wat vruchtwater binnen hebben gekregen. Ze hebben zijn neusje gelijk gespoeld zodat alles er uit kan komen. Prima, ik weet hier niets van af dus het zal kloppen. 

Aaron blijft benauwd, je hoort hem continu 'pruttelend' ademen. We krijgen beschuit met muisjes en felicitaties. Ik houd mensen die dicht bij ons staan op de hoogte. Ik hoor dat Aaron een lieve, makkelijke baby is. Hij geeft geen kick als ze hem verschonen en aankleden. Ik zit maar te kijken vanuit mijn bed. Het liefst wil ik slapen. Ik ben moe. Ik ben gelukkig. Fijn dat het ons is gelukt. We hebben een wonder op de wereld gezet. Maar ik ben bang, want ik hoor hem nog steeds.  We mogen naar huis na alle controles. 

De kraamhulp komt, een lieve jonge dame. We waren aan het kletsen terwijl Aaron slaapt. Mijn man doet even een rondleiding bij ons thuis en naar mijn idee stikt Aaron. Ik roep om hulp . Hier wordt op gereageerd. Ik loop met Aaron naar boven, maar het is alweer weg getrokken. De kraamhulp vraagt of hij verschoond moet worden. Tijdens het verschonen geeft Aaron over. Donkerbruin tot zwart. De kraamhulp zei dit kan voorkomen, maar niet in deze hoeveelheid, dit is teveel zegt ze en ze handelt direct. Zij neemt contact op met onze verloskundige. Die is er binnen een kwartier. Mijn man werkt zelf op de SEH en ziet het één en ander bij Aaron gebeuren. Ik lig op bed en heb last van mijn bekken. Bewegen lukt niet meer; ik raak in paniek. Ze staan met zijn allen om Aaron heen en doen wat controles. Gelukkig kan ik ze zien, want Aaron ligt aan het voeteneinde van ons bed omringt door onze verloskundige, kraamhulp en zijn vader. Aaron moet naar het ziekenhuis. Ik zeg: "Ik ga mee". "Nee, blijf maar thuis rusten", is de reactie. "Nee ik ga mee. Ik ben mee."

Wordt vervolgd.