Ik wil ook slapen!! deel 2

Er lijkt licht aan het einde van de tunnel, er lijkt verandering op handen, er lijkt eindelijk een eind te komen aan de nacht terreur... 

Mijn zonnetje straalt weer. 

Wat sommige al gelezen hebben in mn 1e blog is dat onze dochter een pittige tante is, erg eenkennig en een erg slechte slaper. Daarboven op een zieke partner.. Ik was de wanhoop letterlijk nabij.

Maar het gaat nu beter! Eigenlijk durf ik het niet te zeggen, bang dat ik het verpest, maar het lijkt daadwerkelijk beter met haar te gaan, en met mij dus ook. :D

We zijn nu 4x bij de osteopaat geweest, helaas vaker dan normaal nodig is, en we zullen er nog zeker 2x heen moeten voor hij klaar is met haar. Maar de verandering begint dan ook wel merkbaar te worden.

Vooral overdag gaat het nu vaak beter, ze accepteert steeds meer mensen uit de omgeving, laat ze in haar buurt komen, begint niet gelijkt te krijsen als ze haar aankijken en sommige mogen haar nu zelfs oppakken, voeren en met haar spelen. Voor ons een hele verademing wanneer we ergens op bezoek zijn, voor de familie heel fijn omdat ze nu eindelijk zelf ook contact kunnen maken met hun nichtje, en voor haar een grote stap de wijde wereld in. Ook het huis van mijn ouders is nu "gewoon" vertrouwd. Daar gaat ze heerlijk der eigen gang, en gaat zelf op onderzoek uit als ze oma of opa ergens hoort ipv dicht bij ons te blijven.

Ook op het kdv is ze nu echt groot aan het worden,en te wijs, vinden de leidsters. Ze gedraagt zich als een kind van 2 door alles na te doen en iedereen zo aan het lachen te krijgen. Ze praat, knuffelt met iedereen, en is onderweg om een echte bekendheid te worden in de wijk. Op straat wordt ze constant door (mij onbekende) kindjes herkend. Erg leuk, en een erg trotse mama!

En nu de nachten.. Tja ze zijn nog niet ideaal, ze zijn nog niet muisstil, maar er zijn heel soms nachten waarbij ik er niet uit hoef! Ze zelf weer gaat slapen na even te hebben gemopperd, of heerlijk uitslaapt na een fles in de vroege ochtend. 
En ik merk dat ze daar zelf duidelijk vrolijker van wordt, en ik ook!! het huishouden valt me minder zwaar, ik heb meer geduld en ben savonds niet meer direct total los! 

Niet te zwijgen over mijn man die sinds de laatste antibiotica kuur in eens lijkt op te knappen :D nog geen idee wat het was, maar het gaat beter!

We zijn er nog niet, maar het leven lacht ons eindelijk weer toe, 

Mijn prachtige kleine zonnetje straalt weer. En wat ben ik trots. 

(nu moet ze nog gaan lopen met die dikke donder ;) , willen rijden in de wandelwagen en langere tijd zelf willen spelen, zodat die frustratie ook weg is :D)

thanks 4 reading