Ik schrok omdat we weer een dochter zouden krijgen..

Er was nog een reden dat ik graag wilde weten wat het geslacht zou zijn. 

Als je me al een tijdje volgt, weet je dat we met Sarah-Lynn een heftige babyperiode hebben gehad met veel huilen en ziekenhuisbezoeken. 

Sarah-Lynn is een meisje en ik had ergens het vermoeden of het gevoel dat dit baby’tje in mijn buik ook wel eens een meisje zou kunnen zijn. En juist dat schrok me af. Want een meisje, daar had ik schrik voor. 

We hebben ons in de periode dat Sarah-Lynn zich zo beroerd voelde zo verdrietig en machteloos gevoeld. Ik was daardoor heel bang dat als dit weer een meisje zou zijn, we precies hetzelfde zouden krijgen. Met Pierre en Mart was er namelijk niks aan de hand en bij Saar was dat wel het geval. En nog steeds lopen we metSarah-Lynn  haar voor onderzoek in het ziekenhuis.

Toch kreeg ik bevestigd wat ik ergens al dacht. "Je krijgt een meisje." Ik schrok. Ik schrok echt oprecht. De angst vloog me even naar de keel en ik moest ook echt een traantje wegpinken. Ik vertelde tegen de verloskundige waarom ik schrok en waarom ik zo bang was voor een meisje. Natuurlijk zei hij gelijk: "Dit hoeft niet te betekenen dat het weer zo gaat hè!" En dat klopt. 

Het geeft wel een paar weken moeten indalen. Samen met Leander heb ik het daar ook over gehad en ik heb er daarna ook oprecht van kunnen genieten dat we weer een dochter mochten krijgen. Weer lekker tutten met lieve zachte kleurtjes. 

Een naam hadden we toen al, dus direct werd het meisje in mijn buik ook 'Cato'. Cato was een wolk van een baby, super zoet en de eerste vier maanden zaten we op de grootste roze wolk ever. En dacht ik: waarom heb ik me zoveel zorgen gemaakt om jou… Little did I know that the worries would still come after that! 

Wordt vervolgd...