Ik moet afscheid nemen.....

Ik moet afscheid nemen,afscheid nemen van een beeld..een beeld in mijn hoofd van een klein minimeisje bij mijn gezin..

Ik heb een geweldig gezin,ben super trots op mijn 3 mannen maar het knaagt,en Ik ben bang dat het blijft knagen. Ik had zo graag ook een klein meisje gewild,na 2 jongens was de wens heel groot,maar het werd weer een manneke,begrijp me niet verkeerd. Hij is mijn alles net als de andere 2 maar hij betekend ook het einde van mijn droom..nooit jurkjes nooit kleine vlechtjes..weer blauw geen roze..

Ik wou geen kinderen meer, 3 was genoeg.  maar toch knaagt het,moet ik deze droom echt stoppen en hoe dan? Om mijn heen worden meiden geboren,of van die perfecte koningsgezinnen..jongen meisje en klaar..Ik vind dat moeilijk en dat vind ik vreselijk van mij zelf, er zijn ook genoeg mensen die geen kids kunnen krijgen ik heb er 3  en dan zeik ik nog..

Misschien heeft het tijd nodig,wat ik weet na 2 postnatale deporessies en een bekkeninstabiliteit dat het echt stom is als ik mezelf dit nog een keer ga aandoen..en dan raak ik ook een andere man zoeken want die wil mij niet meer zo zien als dat ik was..

En misschien blijft er altijd wel een gemis gevoel ...ken je dat liedje van blof ach ze is er niet zingt hij en daarna zingt hij en ik denk niet dat ze nog komt..

Ik hoop zo dat dot gevoel minder word.....