Ik koos bewust niet voor borstvoeding

WHAT?! Hoor ik nu vele moeders denken. Borstvoeding is de beste voeding die je je kind kan geven. Snap ik. En dat geloof ik ook. Maar ik wil het niet. En dat weet ik eigenlijk al vanaf het begin van de zwangerschap van Didi-Xanna. 

Eerste keer verloskundige vroegen ze ook: "Wil je borstvoeding geven?" Ik zei: "Dat weet ik nog niet." Tuurlijk wist ik dat ik het niet wilde. Toen kreeg ik een hele peptalk om het wel te doen. Ook van mensen om mij heen. Vriendinnen, kennissen, andere moeders, iedereen was ervan overtuigd dat ik dat MOEST doen. Het was tenslotte het mooiste wat er was. Ik kreeg er echt heel veel commentaar op dat ik het niet wilde. Soms vond ik dat moeilijk, maar ik probeerde me er niks van aan te trekken.

Toen ik medisch werd en naar de verloskundige in het ziekenhuis moest, wist ik ook dat de vraag zou komen. Ik ging eigenlijk al met hoge poten heen. Klaar om mezelf te verdedigen. "Wilt u borst of fles voeding geven mevrouw?" Waar op ik antwoorden: "FLES!!" Toen zei de verloskundige: "Oh rustig. De keuze is aan u. En alles is goed."

Maar ik voel er gewoon niks bij. En ook nu, een jaar later, heb ik geen spijt van mijn keuze dat ik het nooit heb gedaan. Ik wilde graag dat mijn man ook gewoon flesjes kon geven en een band op kon bouwen met Didi. Wij doen het tenslotte samen. En ik vond de zwangerschap zwaar en heftig; heb me 9 maanden niet goed gevoeld. Ik denk niet dat ik het had getrokken als ik ook nog gestresst zou worden als de borstvoeding niet opgang zou komen.

Misschien krijg ik nu de moedermaffia over mij heen. Maar dit was mijn keuze. Didi komt niks te kort. Ze is al een grote meid. En dat op flesvoeding!