5 jaar geleden
Ik ga de strijd niet aan.
Nee, echt niet.
Ik ben altijd wel wat onzeker over mijn opvoeding: "doe ik het wel goed?", "Krijgt Senn genoeg aandacht?", "Is Senn blij?", maar als ik dan dat blije snoetje zie, dan weet ik dat het goed zit en dat Peter en ik weten hoe Senn in elkaar steekt.
Een lijn trekken in de opvoeding is soms lastig. Want wat sta je toe en wat niet? Waar ligt die grens? Gelukkig denken Peter en ik hierover bijna altijd hetzelfde, we hebben dezelfde grens en weten hoe we moeten handelen als Senn toch te ver gaat. Ja, dan zijn papa en mama echt de baas en gaan we de strijd aan. Want nee, je mag niet tegen de televisie slaan en nee je mag niet ons of andere mensen slaan. Jup, die strijd wordt gestreden.
Maar één specifieke strijd gaan wij niet aan: eten. Senn heeft natuurlijk wel een kleine geschiedenis met eten en hierdoor kwam het pas dat hij rond de 1 jaar goed at en tot onze grote opluchting lust hij echt alles! Woeeeei! Maar Senn is wel met perioden een slechte eter, voornamelijk het avondeten is dan echt drama. Hij wilt niets, wordt boos en verdrietig, zo lastig. Wij hebben toen de knoop doorgehakt, super lastig. Want ergens gaat het tegen je gevoel in om 'zomaar' toe te geven aan je kind, maar het bleek de juiste oplossing te zijn. Deze perioden komen op als poepen, duren hooguit een week en daarna gaat het weer tijden goed. In deze week bepaalt Senn wel zelf wat hij eet in de avond. Althans, we geven hem eerst het prakkie wat wij in gedachten hadden en als blijkt dat hij het weigert, dan sluiten we een deal. Drie happen en daarna mag jij je broodje met noem maar op. Ja, Senn wilt dan altijd brood met pindakaas, worst, roomkaas (grapje, hij denkt roomkaas, het is soja boter), appelstroop of groentenspread, of alles bij elkaar. Jup, ook dan eet hij het. Laatst had hij pindakaas met boterhamworst, kan gewoon.
Prima kind, want ik ben dan al lang al blij dat hij eet in verband met zijn gewicht. Er gaan rustig twee of drie broodjes in en de dag erna proberen we het opnieuw. De dag dat hij wilt eten wat wij hem geven komt vanzelf weer, die strijd is het niet waard. Eten moet leuk blijven toch? En we weten gelukkig dat deze perioden nooit lang duren!
Eet jouw kindje goed? En ga jij de strijd aan met eten?
mije
Ik zou er alles aan doen om dit maar eens in de zoveel tijd een week te hebben.. hier al bijna 2 jaar lang geen warm avond eten. Het enige wat hij altijd eet is brood en beschuit. Zelfs als groot fruit monster, gaat dit de laatste tijd ook niet zoals het altijd was.. ik vind het heel erg moeilijk ?
MamavanAvanD
Van mijn vader die kinderarts is, heb ik ook altijd geleerd dat je over eten nooit de strijd aan moet gaan. (Hij heeft natuurlijk behoorlijk wat kinderen met forse eetproblemen gezien waarbij de strijd uit de hand is gelopen en dreumessen/peuters echt in hOngerstaking gaan. Uiteindelijk wint een kind die strijd namelijk altijd. Als ze niet willen eten hier, prima, dan eten ze niet. Toetje wordt altijd aangeboden en ook altijd afgenomen, tenzij ze ziek zijn. Als ze toetje ook niet willen is er iets aan de hand. Alternatieven qua eten bieden we zelden, ook op schoot doen we vrijwel niet. Voeren is bij dochter van 3,5 soms de oplossing. En veel geduld sowieso.
Liba
Bij ons ongeveer hetzelfde verhaal. Wij gaan de strijd qua eten ook niet aan. Alleen bieden hem ook niks anders aan. Wil hij niet eten dan zeggen we gewoon, prima dan eet je niet en schenken er verder geen aandacht aan. Meestal gaat hij na een paar minuten wel eten. En anders ook dan maar niet. Ik heb er geen honger van en van een maaltijd overslaan gaat hij niet dood. Ook onze zoon zit iets onder de middellijn met zijn gewicht maar is altijd gezond en vrolijk dus ik maak me niet druk.
Miranda_twinzz
Onze mannen eten super goed! Als ze dat niet doen is er vaak iets aan de hand. Dan geven wij ook gewoon toe wat ze dan wel willen eten. Anders lijkt het alleen maar erger te worden.