3 jaar geleden
Iets waar mensen zich voor schamen?
Iets waar mensen zich voor schamen?
Dit is me eerste blog,
Ik ben totaal niet van het verhalen schrijven maar hier loop ik als moeder toch echt tegenaan en wil het gewoon de wereld in brengen dat het niet iets is om voor te schamen.
Inmiddels is mijn zoontje nu 7 weken oud, en de pittigste periode ligt volgens mij achter me. En over die tijd wil ik het even over hebben.
Toen ik zwanger was, zei iedereen hoe geweldig het is als de baby er is en je helemaal verliefd bent en op een ‘roze’ wolk zit.
Dat idee had ik zo erg in me hoofd dat het me vies tegen viel.
De eerste week is het genieten, je hebt hulp en de baby is zoet. Maar daarna moet je het zelf doen, en ik dacht dat doe je wel even, zoals iedereen het had gezegd.
Maar wat een domper, niet wetend wat ik moest doen en totaal niet van kon genieten.
Mijn zoon huilde veel, heel veel last van krampjes en gewoon heel veel krijsen zonder dat ik hem stil kon krijgen. Met handen in me haar en tranen over me wangen wist ik niet meer wat ik moest doen. Bij de dokter geweest maar niks kunnen vinden, en ik snapte het niet want het moest toch genieten zijn? Het consultatiebureau zei ja duurt 3 maanden je moet er doorheen.
En ik als beginnend moeder snapte er niks van, en dacht 3 maanden? Dat hou ik echt niet vol. En telkens vroeg ik me af, waarom heeft nooit iemand hier wat over gezegd tegen mij, en ik het nu vertel ik nog steeds niet de bevestiging krijg dat het bij andere ook zo moeilijk en naar mij idee zwaar is.
En ik snapte het niet, dat genieten en die ‘roze’ wolk! Waar was die van mij? Is het zo raar dat ik het niet heb, waarom heeft iedereen het zo over het genieten terwijl ik dat niet kon.
Ik heb me totaal vergist in het hebben van een baby, en ik vind het oprecht jammer dat niemand dit ooit tegen mij verteld hebt. Dat als je een baby hebt je niet op die ‘roze’ wolk zit.
Het is aanpoten, en oplossingen zoeken, die jezelf moet ondervinden.
Ik schaamde me ervoor dat ik me zo voelde en durfde het aan niemand te delen omdat niemand mij dit verteld had.
Daarom schrijf ik dit, omdat het mij zo is tegen gevallen. En dat niet bij iedereen die ‘roze’ wolk aanwezig is.
Mama op zoek
Mooi dat je dit deelt, en zo herkenbaar. Bij mijn oudste had ik precies het zelfde. Niks geen roze wolk, ik vond het maar keihard werken en had een ‘ontevreden’ baby. Ik heb huisarts en consultatiebureau plat gelopen die eerste maanden. En om me heen, hoorde ik alleen maar: ‘geniet er van, ze zijn zo groot’. Ik kon op dat moment allen denken; ‘ik kan niet wachten tot hij groot is!’ 😅 Inmiddels is hij 4 en denk ik, ‘jongen, wat wordt je groot en wat gaat het snel’ 😉
Jaleesawilson
Ach, je hoeft je hier helemaal niet voor te schamen! Ik herken je verhaal. In het begin ging alles vlekkeloos met ons dochtertje. Totdat de krampjes en reflux problemen kwamen. Na veel onderzoeken blijft mijn dochtertje alleen tegen voeding te kunnen zonder koemelk. Sinds we overstapt zijn is het stukken beter, maar ik heb ook pittige tijden meegemaakt. Vergeet niet dat je hartstikke sterk bent en dat het niet erg is als je soms een mindere dag hebt. Die hebben we allemaal!
Anoniem
Ah zo rot ook he, had precies dat wat je omschrijft! Uren heb ik door de woonkamer gelopen met Mason op mijn onderarm. En geloof me het wordt makkelijker leuker en gezelliger ;)