2 jaar geleden
Huis te klein of wensen te groot?
Ongeveer 5 jaar geleden kochten wij ons eerste huis samen! Super enthousiast en gelukkig waren wij met onze eerste woning waar we samen gingen beginnen aan ons avontuur. Met het idee dat dit ons huis voor ongeveer 5 jaar zal zijn en zagen dit als opstapje.
Eind vorig jaar begon het bij ons te kriebelen, we gingen oriënterend opzoek naar een ander huis. Groter, met voortuin en eigen parkeerplek. Onze zoektocht werd serieuzer en vervelender, want bod na bod werden we overboden, niet met 10 of 20 duizend euro, maar met wel 50 of 70 duizend.
Echt letterlijk om te janken!
Als het dus nodig is om wel 100 duizend euro te overbieden, dan investeren wij liever in ons eigen huis. Dus opzoek naar een aannemen, gevonden, offerte offerte offerte en akkoord! Top! De bouwkundig tekenaar was ook al aan de gang en onze vergunningaanvragen stonden uit bij de gemeente. Het duurde en duurde en duurde, maar uiteindelijk kregen we vragen, welke beantwoord werden. Zo, wat hadden wij een goede hoop! Overal in de wijk ploppen opbouwen erop en uitbouwen eraan, dus dat ging bij ons ook gewoon kunnen.
Tussendoor had ik een keer een droom en werd s’ochtends wakker en dacht: wij krijgen geen vergunningen. Dit bleef maar in mijn hoofd zitten. Na iets langer dan 8 weken hebben we uiteindelijk definitief bericht gehad, we krijgen geen vergunningen!
Zo kut! Maanden leef je hiernaartoe, zoek je een keuken uit ben je met inrichting ideeën bezig en dan gaat het hele feest niet door.
Voor ons was de verbouwing meer dan alleen een verbouwing. Het zou ons de ruimte geven voor een broertje of zusje voor Bo. Echt letterlijk om te janken dit gedoe.
Nu gaan we maar weer beginnen aan onze huizenjacht. Hopelijk vinden we snel iets!
Soms denk ik wel eens, we leggen de baby gewoon bij Bo op d’r kamer, maar dat is natuurlijk niet ideaal. Misschien vindt Bo dat wel niks of ze vindt het juist geweldig. Of de baby slaapt niet goed dan houdt het Bo ook wakker. Of de baby moet langer bij ons op de kamer, maar gaat dat dan niet ten koste van onze eigen nachtrust en/of intimiteit?
Waar doen we nu goed aan? Toch maar wachten tot we een ander huis hebben? Mijn wens voor een tweede kindje is zo groot, het zit in mn hoofd en in m'n hart, ik sta ermee op en ga ermee naar bed.
Oke, baby 2 moet wachten en een grotere woning moet maar snel komen!
Duimen jullie met mij mee?