4 jaar geleden
Hoop, Vrees en alles ertussenin
Wat als het nieuws wat je krijgt toch niet zo onschuldig is.
In mijn eerdere post vertelde ik dat ze mij onderzocht hadden in het ziekenhuis op een mogelijke cyste op mijn eierstok, dit bleek gelukkig gewoon een eisprong te zijn.
Wel kregen we te horen dat zwanger worden niet makkelijk zou gaan en dat het zeer waarschijnlijk niet zonder medische hulp zou gaan lukken.
Wat een teleurstelling, vooral omdat we nog niet echt met kinderen krijgen bezig waren. We hoopten en wilden wel graag kids maar nog geen serieuze plannen.
Eerst hebben we het naar een paar maand laten bezinken tja wat moet je ook. We hebben tien besloten met alle anticonceptie te stoppen en gewoon maar eens te kijken wat er zou gebeuren. Met voor onszelf de verwachting dat als het spontaan zou gebeuren we waarschijnlijk wel al drie jaar verder zijn.
Zo gezegd zo gedaan en door mijn onregelmatige cyclussen keek ik niet raar op van uitblijven van menstruatie.
Totdat het wel erg lang duurde (ongeveer 3-6 maand na stoppen anticonceptie) en ik toch voor de zekerheid maar een test ging doen. Dan wist ik het en hoefde ik niet in spanning te zitten.
Op 26 augustus 2018 in de ochtend een test gedaan en deze was positief, vol ongeloof nog naar eentje en weer positief. Andy (mijn man) kwam later beneden, die lag nog heerlijk te slapen en ik heel droog ik ben zwanger. Toch beetje verbaasd allebei we hadden echt gedacht dat we er heel lang over zouden doen of dat we misschien hulp nodig hadden.
Achteraf bleek ik inmiddels 5 weken zwanger (op de foto 39 weken). Wat een wonder. Ongelofelijk.
In de volgende blogs vertel ik over mijn zwangerschap, bevalling en kraamtijd,