Snap
  • Baby
  • #baby
  • #verdriet
  • #overlijden

Hoe ons lieve kindje een engel werd 2

Deel 2

Het moment dat mijn vliezen braken staat mij nog zo goed bij. Op de echo hadden ze al gezien dat ik te veel vruchtwater had maar ik lag tot aan mijn nek in het water en de nacht zuster had van haar leven nog niet zoveel vruchtwater gezien. Omdat ons kindje ook nog in stuit lag mocht ik niet meer opstaan.

Mijn man kwam ongeveer drie kwartier na het breken van de vliezen aan. Het amc is voor ons niet om de hoek.

Tegelijk met mijn man kwamen de ambulance broeders binnen. In het amc konden ze wel mij helpen en opnemen maar ze konden daar niks voor ons kindje doen dus ik werd met spoed midden in de nacht overgebracht naar het vu. In de ambulance merkte ik al dat de weeen sterker werden en korter op elkaar kwamen. Om ongeveer half vijf kwamen we aan in het vu. Ik was inmiddels al een uur of 14 weeen weg aan het puffen. We werd ons meteen gezegd dat er een ok team klaar stond voor als het zo ver was. Wanneer het zover was mocht ik zelf aangeven tenzij de artsen vonden dat het niet meer verantwoord was.

Met mijn lieve man aan mijn zijde heb ik geprobeerd om het zolang mogelijk vol te houden. Elk uur zou immers misschien kunnen helpen en zolang ons kindje in mijn buik zat leefde het nog. Om half negen was ik zo moe en zo op. Het was gewoon weg te zwaar aan het worden. En we gingen naar de ok. Weer werd ons verteld dat we ons erop voor moesten bereiden dat we ons kindje waarschijnlijk zouden gaan verliezen maar ze zouden er alles aan doen om ons kindje bij ons te houden.

Het was zo druk op de ok. We waren zo verschrikkelijk veel mensen. En voor ik het wist zat de ruggenprik er al in en begonnen ze aan de keizersnede. Om vijf over negen werd onze mooie zoon geboren. Axl! Ze lieten hem heel even heel vlug zien en toen kon ik alleen maar hopen en luisteren naar wat ze aan het doen waren. Mijn man kon gelukkig vlakbij axl zijn.

En terwijl ze mij aan het dicht maken waren hoorde ik machteloos aan hoe ze ons kleine mannetje aan het reanimeren waren. Ze vochten voor hem en hij kwam terug. Hij kwam aan de tril beademing en kreeg meteen twee drains om het vocht wat in zijn longholtes zat te laten weg lopen.

Ik werd kort daarna naar de uitslaapkamer gebracht. Mijn man ging met ons lieve mannetje mee. Ik weet niet precies hoe lang ik daar heb gelegen in ontwetendheid over hoe het met ons lieve mannetje ging en of hij nog leefde.

En toen kwam de verpleegkundige mij vertellen dat mijn man onderweg was naar me en mij zou gaan vertellen hoe het met axl ging. Wachten op dat nieuws duurde zo lang....