Hoe je als kersverse ouders ineens verantwoordelijk bent over de vorm van je kindje zijn hoofd

Josh en ik waren net kersverse ouders geworden van een tweeling. Dit was intens, overweldigend en pittig. Je staat volledig in de overlevingsstand. De kraamverzorgster en het ziekenhuis personeel vertelt je dat je je kindjes in bedje moet omwisselen van links naar rechts en ook dat je hem/haar moet omwisselen tijdens het voeden. Dus de ene keer links voeden en de andere keer rechts. Zowel met de fles als borst. Dit om een voorkeurshouding te voorkomen of tegen te gaan. Tussen alle indrukken door word je dit verteld en of dit echt binnen kwam? Mwah ik deed het wel maar vergat het ook 9 van de 10 keer omdat ik aan nog zoveel andere dingen moest denken en weinig sliep.

Elijah bleek een duidelijke voorkeurshouding te hebben doordat hij langere tijd vast heeft gelegen in mijn bekken. Noa had hem compleet vast geklemd en zij nam alle ruimte in mijn buik. We lette er op maar nog kwam niet binnen dat als je je niet strikt aan de afwisseling houd dat je kindje een "misvormt" hoofd zou krijgen. 

Tot dat het werd opgemerkt bij het consultatie bureau en we doorverwezen werden naar de fysiotherapeut. Ineens werd duidelijk dat de voorkeurshouding toch voor een opvallende afplatting had gezorgd. En dan ga je bij de fysiotherapeut in behandeling. We kregen allemaal opdrachten mee. Ik bleef het zeer lastig vinden om de oefeningen consequent te doen. Gelukkig kwam een vriendin van mijn moeder met een zijliggingskussen. Hier liet ik hem zijn slaapjes in doen. Zo lag hij niet in zijn voorkeurshouding en kon zijn afplatting niet verergeren. Dit werkte beter voor ons dan de oefeningen. 

Toen Elijah ongeveer 6 maanden oud was had hij geen voorkeurshouding meer en sliep hij op beide zijdes. Maar de afplatting was er nog wel. Als we bij mensen waren zei ik vaak van te voren alvast dat hij het had zodat er verder niet naar gevraagd werd of raar opgekeken werd. 

Laatst zat ik in de auto naar huis en ineens werd ik overweldigd door schuldgevoel over de vorm van Elijah zijn hoofdje. Hadden wij niet veel meer ons best ervoor moeten doen? Als wij in de kraamweek er bovenop hadden gezeten had hij misschien wel nooit een afplatting gehad? Is het nu onze schuld dat hij misschien wel voor altijd een afplatting op zijn hoofdje heeft? 

Maar nee dan herinner ik mijzelf aan Jezus die zijn leven gaf om mijn schuld op te nemen. En niet alleen dat wij hebben ons best gedaan met de energie en kennis die we op dat moment hadden. En ja ik zou het bij een 3de kindje anders doen en er meer bovenop zitten maar het leven is 1 grote les. Elijah is gezond en ondanks het kleine beetje afplatting op zijn hoofd is hij de knapste jongetje die ik ken. (of wacht dat zeg je altijd over je eigen kind zeker? haha). Maar nee echt ondanks zijn afplatting is hij een heerlijk kind om te zien maar bovenal is hij gezond. 

 Mijn wens is dat ouders beter geïnformeerd zouden worden over voorkeurshoudingen en afplatting. Zodat je niet pas wat er aan kan doen als het eigenlijk al te laat is en de afplatting al aanwezig is. Dat je standaard bij de verloskundige een informatie boekje over een voorkeurshouding krijgt waar in geschreven wat het is en op welke manieren en welke opdrachten/middelen er zijn om de voorkeurshouding tegen te gaan. Ik had gewoon niet goed door dat het zo belangrijk was en als ik dat wel had geweten had ik het kunnen voorkomen in plaats van "genezen". 

Herken je je in mijn verhaal of zit je er midden in? Stuur mij gerust een berichtje miss kan ik je tips geven of gewoon een luisterend oor zijn.