Hoe ik mijn dochter leerde slapen in haar eigen bed

Doorslapen. Sommige baby’s doen het vanaf de eerste nacht, andere baby’s worden na een aantal maanden nog een aantal keer per nacht wakker. Elk kindje is anders en wat voor de een werkt, werkt misschien niet voor de ander. Daarom vind ik het belangrijk om erbij te zeggen dat dit werkte voor mijn dochter, maar misschien totaal niet voor jouw kindje. Jij kent je kindje het beste en je moet uiteraard doen wat goed voelt voor jou en je kleintje.

Aglaia sliep al behoorlijk snel in haar co-sleeper, ook overdag. Zodra ze moe werd, legde ik haar in haar bedje en dan viel ze snel in slaap. Dit ging goed, tot ze ’s nachts ontzettend last kreeg van buikkrampjes. Ze had er veel behoefte aan om bij papa op de borst te liggen, anders ging ze door de grond van de pijn. Daarom sliep ze een aantal nachten in de armen van mijn man. Dit deed wonderen tegen de krampjes, maar daar tegenover stond wèl dat we niet meer in haar eigen bed wilde slapen – ook niet overdag.

Omdat we haar nu toch opnieuw moesten leren om in haar eigen bedje te slapen, besloten we dat nu gelijk in haar ledikant te doen. Wij hebben wieltjes onder het ledikantje gezet, zodat ze haar dutjes overdag in haar eigen kamer kan doen en ’s nachts bij ons op de kamer kan slapen.

We zijn begonnen met haar in slaap te laten vallen bij papa zoals ze inmiddels gewend was. Als ze dan sliep, pakte ik haar voorzichtig in in haar Puckababy en legde ik haar in haar ledikantje. Vaak werd ze dan na een kwartiertje al wakker, maar zo wende ze wèl aan het wakkerworden in haar ledikant. Ook legde ik haar zo nu en dan gewoon eens in haar bedje zodat ze daaraan kon wennen.

Vervolgens ben ik overdag begonnen met het echte werk. Zodra ik zag dat ze moe werd, nam ik haar mee naar haar kamer, deed ik haar Puckababy aan en stopte ik haar lekker in. Vervolgens deed ik Jaap Schaap (haar schaapje dat muziek maakt) aan en deed ik de deur achter me dicht.

Ik heb Aglaia nooit laten huilen. Ik ben van mening dat zo’n kleintje niet voor niets huilt – ze hebben je op deze leeftijd nog nodig. Wel jengelde ze soms een beetje, alsof ze in zichzelf aan het klagen was. Ik liep dan van de woonkamer naar haar slaapkamer en als ze nog steeds aan het jengelen was als ik daar aankwam, ging ik naar binnen om haar te troosten. Meestal was ze haar speentje kwijt en was ze daardoor aan het klagen. Maar soms was het gejengel al gestopt als ik bij haar deur stond. Dan liet ik het gewoon gaan – ik wilde haar niet onnodig wakkermaken.

De eerste paar dutjes gingen niet zo soepel. Soms huilde ze enorm hard. Dan legde ik een hand op haar hoofdje en wreef ik met mijn andere hand over haar buik. Vaak werd ze dan weer rustig en kon ik weer de kamer uit. Wanneer ze ècht overstuur raakte, haalde ik haar uit haar bedje, knuffelde ik haar terwijl ik met haar door haar kamertje liep (ik nam haar niet mee naar een andere kamer) en zodra ze dan weer rustig was, legde ik haar in haar bedje en begon het ritueeltje weer opnieuw. Soms duurde dit wel een uur of langer, maar uiteindelijk viel ze dan toch in slaap.

Al na twee dutjes ging het beter. Ze begon minder te huilen en minder te jengelen, ik hoefde haar minder vaak te troosten en ze viel sneller in slaap. Bij elk dutje dat ze deed, ging het makkelijker, tot het moment dat het weer net zoals voor de krampjes ging: ik kon haar in bed leggen en dan viel ze zelf zonder moeite in slaap. Dit gebeurde al op dag 2 – zo snel kan het gaan!

Toen de dagen eenmaal goed gingen, volgden de nachten vanzelf. Nu hebben we echt ons eigen avondritueeltje (daarover in een andere post meer) waar ik ècht niet van af moet wijken, anders slaapt ze niet. Het is ons momentje samen en we vinden het allebei heerlijk. Aglaia is een enorm papa’s kindje, maar tijdens dit avondritueel heeft ze echt alleen maar oog voor mij. Zo valt Aglaia heerlijk in slaap en is mama ook helemaal zen.

Hoe heb jij dit aangepakt? Slaapt jouw kindje lekker bij jou of liever in zijn eigen bed?Instagram: @inarosheuvelwww.gigglesandgloves.nl