Hoe gaat het?

Hoe gaat het met D? Een vraag die heel vaak gesteld wordt. Ik geef vrijwel altijd als antwoord: goed! Want het gaat ook erg goed. D. is een enorm vrolijk en lief kind. (Schater)lacht veel, is nog steeds aanvalsvrij en ontwikkelt in hele kleine stapjes.

De vraag hoe gaat het is natuurlijk helemaal prima! En fijn juist. Maar de vragen die daarna klinken vind ik minder. Paar voorbeelden: 'o, dus hij ontwikkelt lekker door', 'kan hij al rollen, zitten?' En als je dan met nee antwoord kijken ze je echt aan van je zei toch het gaat goed? 

Wat moet ik dan antwoorden? Mwah, gaat niet zo. Daar zou ik D. echt tekort mee doen. Hij is zo vrolijk en lief en doet keihard zn best om verder te komen. Een echte doorzetter, zonder te mopperen. Wekelijks minimaal 2 afspraken, vorige week zelfs 5 afspraken in 4 dagen waar allemaal iets van D. verwacht wordt. En hij vind het allemaal prima en doet zn best.

Mijlpalen behalen is goed en fijn! We hopen ook dat D. ze gaat behalen . Maar ik vind het geen graadmeter met wanneer het wel/niet goed gaat..

En natuurlijk mag er gevraagd worden of hij ontwikkelt en wat hij kan. Want ik heb ook genoeg te vertellen over wat hij wel kan.

Want dat zou betekenen dat het met kinderen/volwassenen die nooit kunnen lopen bijvoorbeeld nooit goed zou gaan... Gelukkig is dat ook niet zo!