Hoe gaat het nu?

Wij zijn heerlijk thuis. Wat is dit genieten. Nu kan ik echt mama zijn. Sijmen doet het hartstikke goed, al blijft het drinken een dingetje. Hij drinkt nooit veel, altijd kleine beetjes. Thuis in alle rust heb ik hem nog wel eens geprobeert aan te leggen, helaas was dit niet te doen. Ik besloot om fulltime te gaan kolven. Sijmen groeit hard en doet het verder uitstekend. Ik ben een super trotse mama. Ivar werkt veel, dus ik ben vaak alleen. Dan ga ik wandelen of naar mijn moeder toe. Het duurde even voor mijn diabetes weer wat beter onder controle is. Met al die hormonen tijdens de zwangerschap ligt het zo overhoop en was ik heel anders ingesteld. Na zo'n 7 maanden kan sijmen al goed zelf zitten en kan ik korte stukjes fietsen, zo gezellig. We zijn druk op zoek naar een nieuw plek. Waar we op dat moment zitten is erg klein, te klein eigenlijk.
Na iets meer als een jaar in de studio vinden we een mooi en ruim appartement. Net over de grens in België. We zijn heel erg blij en beginnen met alles te regelen. Het echt zo fijn meer ruimte. Alleen jammer dat er niet echt een tuin aan zit. Maar ik ga heel veel naar buiten met Sijmen. Na wat vertraging heeft ivar zijn opleiding af en krijgt een vast contract ook dat scheelt ons zo veel zorgen. We ondernemen samen vanalles. Wat is het grotere appartement fijn heerlijk ruimte om te spelen en te bakken. We zijn samen al een heel stuk verder dan waar we zijn begonnen. Van 19 zwanger, nog thuis wonende en inopleiding naar 20 mama van een prachtige zoon. Een eigen appartement en papa met een vast contract. Van veel onzekerheden naar meer zekerheid.