Hij blijft maar bloeden

Mijn gedachten ik word er moe van. Mijn man appt nog; ga maar slapen, ik ben bij Aaron mocht er iets gebeuren dan bel ik.  Ergens weet hij natuurlijk erg goed dat het makkelijker gezegd is dan gedaan. Maar goed. 

Het is vroeg in de ochtend, ik geef de honden eten en loop een klein rondje in de straat met hen en stap heel snel in mijn auto. Het was nog niet duidelijk wat Aaron had, daar kwam snel duidelijkheid in. Het was geen COVID - 19. Huh?! zei ik, hij is toch niet getest op C? Jawel vanmorgen vroeg. Oké, zielig een kleine van bijna vier weken dacht ik nog maar bleef daar niet al te lang bij stilstaan. Hij had immers ook een scopie onderzoek achter de rug. Uiteindelijk kregen we te horen dat hij het Rota virus heeft. Ik schrik hier van, hoe kan dit nou!? Waarschijnlijk door de vorige ziekenhuisopname opgelopen maar dat zullen we nooit zeker weten. Doet er ook niet toe als Aaron dit maar overleeft. Het Rotavirus kan dodelijk zijn bij zulke jonge kindjes, dit wist ik niet, gelukkig maar... Ik leefde al continu in angst. Aaron bleef maar aan de dunne ontlasting, je zag gewoon 'water' tussen zijn billen komen als hij drukte, maar zijn koorts zakte gelukkig. Zijn flessen gingen ook beter, hier heb ik voor mezelf een dingetje van gemaakt, omdat ik hem niet aan de sonde wilde hebben. Als het moet dan moet het, maar als het in principe niet hoeft dan hoeft het niet. We moesten hem bijna iedere verschoning tempen, er zat een beetje bloed in zijn ontlasting dit kon door te veel tempen komen zei de verpleegkundige. Hoe logische dacht ik nog.  We mochten na een paar dagen naar huis. 

Na een paar dagen thuis te zijn blijft Aaron bloeden. Dit zou door het Rota virus kunnen komen, omdat hij veel poept en aan de dunne zit. Uh zei ik tegen mijn man, nee hoor. Dat kan niet. De arts zei ook dat ze dit niet heeft gezien na deze virus. Ik had fotos gemaakt van zijn ontlasting en bloed, het leek verdacht veel op een reactie op koemelk. Overgegaan op hypoallergene voeding Neocate, hij stopte direct met bloeden maar dronk slecht, hij viel veel af binnen drie dagen. We moesten het de tijd geven tot hij er aan ging wennen. Drie weken later begon hij weer te bloeden, dit werd heftiger en had twaalf poepluiers op een dag .. Hoe sneu voor Aaron en wat een pijn moet hij hebben gehad. 

We gingen over op de Pepti, dit vond hij lekker en de flessen gingen goed leeg. Hij stopte wederom weer direct met bloeden. Domper. Drie weken later begon hij weer met bloeden, nu zat soms zijn luier vol met bloed en slijm. We hebben regelmatig contact met de arts. Op het spreekuur geef ik aan dat ik af en toe het bloeden snap, maar hij blijft maar bloeden. Net een kraan die blijft lekken, op den duur is het lekken net te veel is mijn idee. Ze is het hier mee eens. Ze denkt met ons mee en snapt onze zorgen. Ze gaat overleggen met de MDL artsen. Deze artsen willen dat we overgaan op de Nutramigen. Als dit niet goed gaat dan willen ze pas verdere onderzoek doen. Nutramigen is hetzelfde als Pepti maar dan zonder alle melkeiwit etc. Spannend, want de Neocate was ook vrij van alles en de Pepti niet. Ik was een beetje in de war maar goed. We gingen hiermee akkoord. 

Het is drie weken later en yoehoeee!! Hij is niet gaan bloeden en drinkt goed. Na een paar maanden doet mijn kindje het nog steeds goed op de Nutramigen.

Over Aaron zijn laryngomalacie schrijf ik later meer. 

Dit wat ik deel is maar een kleine deel van wat Aaron en wij hebben meegemaakt. Tussen alles door zijn we nog enkele keren in het ziekenhuis geweest. Aaron is voor zijn 8e week 7 keer veranderd van voeding of combinatie ervan. Niet omdat dit leuk en makkelijk was maar omdat het moest. We hebben met zijn allen naar goede oplossingen gezocht. Soms kregen wij hier reacties op. Uit eindelijk hebben we gedaan wat goed is voor Aaron en wat voor ons op dat moment oké tot goed voelde.