Hij blaakt van gezondheid maar soms slaat de twijfel toe.
Toen ik 12 weken zwanger was ging in naar de gynaecoloog voor de echo en controle. Na letterlijk 2min kijken vertelde ze me dat hij 100% "gehandicapt" zou zijn (haar woorden) en 99% was ze er van overtuigd dat het syndroom van down zou zijn vanwege de nekplooi van 7mm en omdat ze dacht dat het neusbeen niet aanwezig was. Hoe koud en ongeinteresserd ze ook was, hoe de grond onder ons wegzakte en het haar niet uit maakte. Nee " 70 euro alstublieft dan kan de volgende komen" . Zo liepen we onwetend naar buiten. Wel een nipttest gedaan. Nieuwe gynaecoloog gekozen, en een specialist die mij opvolgde en de vruchtwaterpunctie deed. Vanaf 14 weken was het om de 2 weken naar het UZA. De nipttest was goed, de punctie was ook goed. Niks bleek op een afwijking. Nadien belde mijn eerste gynaecoloog me op en die stond versteld dat het goede resultaten waren waarna ik haar verteld heb dat ik niks meer van haar wou horen. Fysiek had ik een zalige zwangerschap maar mentaal maakte ik me continu zorgen..
Een heerlijke nieuwe gynaecoloog had ik en ook mijn specialist was top! Lieve mensen, zorgzaam en eerlijk. Ook zij zeiden dat ze niet met zekerheid konden zeggen dat hij gezond zou zijn. Ik kreeg een 70/30 . 70% kans op gezond. Omwille dat met 20 weken die nekplooi nog dik was. Bij de geboorte kreeg hij een score van 9/10. Prima dus. Gewoon een gezonde knul. Hij ontwikkelde goed. At goed (desondanks de wat turbulente start). Groeite goed. Toch kwam die twijfel snel. Zijn hoofdje was wat aan de grote kant maar na een paar controles bleek dat familiaal te zijn. Van mij dus. Maar mijn vriendinnen hun kids bleken sneller te zijn in hun kunnen en doen. Ruíz bleef altijd wat achter. Tuurlijk kan dit. Ieder kind heeft zijn tempo. Ieder kind ontwikkelt anders. Maar wat als er dan toch wat scheelt? Wat als we toch iets over het hoofd zien en iets mis is?
Nee er is niks mis. Hij blaakt van gezondheid. Is af en toe wat trager maar dat zijn meerdere kinderen. Hij komt er wel. We zijn dol op hem. Nemen hem zoals hij is. Hij is perfect. Ookal is hij 100% gezond toch slaat vaak de twijfel toe. Gelukkig word ik zekerder en zekerder. Maar die 1e gynaecoloog heeft mijn vertrouwen gewoon gebroken. Er is die dag gewoon iets geknakt.
Mijn lieve knul. Wat ben ik trots op je ♡
Sanne62
Wat een mooi ventje, geniet lekker van hem ❤
NoëSterre
Bij mijn 2e dochter werd er tijdens de 20 weken echo gezegd dat ze te klein was, een hartafwijking had en wrs een syndroom. Bam, de grond valt onder je voeten weg. Dag erop naar Nijmegen, daar bleek ze gewoon te klein te zijn. Wel daar onder controle gebleven, tot het "veilig" was om in eigen ziekenhuis te bevallen. Uiteindelijk is ze bij 36+5 gehaald doordat ik eiwit in mijn urine had. Ze was 42,5 cm en woog 1925 gram. Nu is ze 4 jaar en heeft alles ingehaald qua gewicht en groei. En ja ook ik heb angst dat ze toch iets aan haar hart heeft. Die woorden vergeet je nooit meer, ook al zijn ze onderuit gehaald.
Lyoness
Ik trof zo'n type tijdens mijn eertse bevalling. Levenslang trauma en 10 jaar later nog steeds een seksloos leven tot gevolg.
AmeCarThe
Ik vind dat echt bizar! Maar sommigen zijn inderdaad niet zo heel erg menselijk ofzo🤦♀️ En ik snap dat de kans bestaat, maar de gyn had het toch echt anders moeten brengen. Ben zo blij voor jou dat alles anders is gebleken!