Hiep hiep hoera, er is er eentje drie!

Eigenlijk nog een peutertje, maar toch ook weer net niet. Soms nog heel klein, andere momenten denk ik "jongen, stop met groeien!". Letterlijk en figuurlijk, want toen ik afgelopen week de kleding kasten door spitte kwam ik tot de (voor mij) schokkende ontdekking dat meneer gewoon een kledingmaat over heeft geslagen! Dus dag maatje 104 (amper gedragen) t-shirts en truien, hallo maat 116! Dat past hem toch niet, riep mijn moeder vertwijfeld toen ik haar aangaf hem kleren te kopen voor zijn verjaardag. Ja mam, echt, nog even en hij groeit mij voorbij haha.

Ook mentaal gaat hij als een malle door zijn zorgeloze bestaantje. Waar hij met 1,5 pas zijn eerste echte woordjes zei, komt er nu regelmatig een stortvloed aan informatie uit, alles keurig en correct in bewoording. Zindelijk worden? Sinds de hitte golf geen luier meer aangeraakt. Interesses? Dinosaurussen (natuurlijk). "Kijk mam, dit is een Triceratops, dat is een Dilhopposaurus.....oh, en een krokodil was er ook al toen de dino's hier leefden, wist je dat mam?" Je kan mij alles wijsmaken jongen. Algemene kennis? We zitten rustig een filmpje over de ruimte te kijken roept meneer ineens "He! dat lijkt wel de Melkweg!"... eh....had ik je dat al eens geleerd of....? Hilarisch hoe hij nu zijn kleine zusje alles probeert te leren wat ik hemzelf amper een jaar terug allemaal moest leren. Als het dan niet lukt legt hij een hand op haar hoofd en zegt hij hoofdschuddend "ach Lotje, je bent ook nog maar klein". 

Gek eigenlijk dat je als moeder zijnde altijd terugblikt, en sentimenteel wordt bij zo'n verjaardag. Ik kan letterlijk om alles janken hoor. Kaarsjes uitblazen, de uitspraken "Oh mam, ik ben toch zo blij met mijn cadeautjes" en "Eindelijk ben ik jarig he mam", en zijn enthousiasme als hij visite voor het woonkamer raam ziet verschijnen. Als hij dan aan het eind van de dag lekker tegen me aankruipt, nog een diepe zucht slaakt en vervolgens tevreden en luid snurkend in slaap valt, denk ik "mooi, we hebben toch iets goed gedaan". Ieder gezin heeft z'n ups and downs, maar dit soort momenten laat je  waarderen wat je hebt, en een gevoel van trots ervaren dat je het toch maar even voor elkaar krijgt met zijn allen. Gelukkige kinderen, daar doe je het uiteindelijk voor toch?

Hij had er heel lang naar uitgekeken (helemaal omdat hij voor de vakantie al mocht trakteren op school maar nog zo lang moest wachten tot zijn "echte" verjaardag) maar het bleek allemaal prima aan zijn verwachtingen te voldoen. Een simpele maar geslaagde verjaardag!

Zijn koppie toen hij beneden kwam, en de versierde woonkamer zag....