2 jaar geleden
Het ''zware'' leven van een tweelingmoeder.
''zo, jij hebt het vast druk'' en ''oef, wat pittig twee tegelijk'' is een kleine greep uit de vele opmerkingen die ik krijg als tweelingmoeder. Menig meerling moeder kan hier denk ik wel over mee praten. Mijn eerste maanden als tweelingmoeder ben ik jullie nog wel verplicht te vertellen na al jullie steun tijdens mijn zwangerschap o.a door middel van het lezen van mijn blogs. Ook al ben ik het jullie natuurlijk niet echt verplicht, vond ik dat het wel weer tijd was voor een nieuwe blog :)
De eerste weken waren best zwaar met de jongens. Ik gaf borstvoeding, kolfde tussendoor en daarbij kwam nog de verspreide kraamvisite, het huishouden, de hond en noem het verder nog maar op. Mijn leven als kersverse moeder was echt begonnen..
Dat kolven en borstvoeding geven was zwaar. Dit wordt zo onderschat en wat heb ik nog meer respect gekregen voor moeders die dit doen en dan in het speciaal meerling moeders. Omdat mijn (super lieve) kraamverzorgster zag dat ik dit ook zwaar vond, hadden we besloten over te gaan op alleen kolven. Omdat de darmen van de jongens nog niet goed genoeg waren, was borstvoeding het beste wat ze konden krijgen. Dus ben ik doorgegaan tot 40 weken.
Voor mijn gevoel had ik toen nog niet alles eraan gedaan om het te proberen en ben ik ze weer opnieuw gaan aanleggen. Dit heb ik 3 dagen gedaan en toen besefte ik toch dat dit niet voor mij was weggelegd. Langzaam zijn we toen overgegaan op flesvoeding.
Daar begon het volgende probleem. Hoe voorheen de jongens rustig, relaxed en uber lief waren, begon Otis de boel op stelten te zetten. Hij was regelmatig ontroostbaar. Hij schreeuwde het uit, kromp ineen en groeide niet zo hard als zijn broer. Dit kon maar èèn ding betekenen: hij kan niet goed tegen de voeding.
Met veel moeite, gedoe en heel veel geld armer; zijn we overgestapt op de pepti. Alleen voor Otis want Sepp bleek er geen last van te hebben. Wat een ander kind kregen we! Hij was weer vrolijk, sliep zoveel beter en hij kwam weer wat aan. Binnenkort hebben we onderzoeken in het ziekenhuis om uit te sluiten of het de koemelk is of niet.
Daarbuiten hebben wij twee heerlijke jongens op de wereld gezet. Ze zijn lief, lachen veel, eten goed (zijn met de oefenhapjes bezig) en groeien ze als kool. Ik dacht dat het cliché was, maar pff wat gaat de tijd snel en wat groeien ze hard.
Van maatje 44 wat te groot was, naar maat 68.
Tuurlijk heb ik ook wel eens momenten gehad dat ik het zwaar vond en mij afvroeg hoe ik die dag ging overleven. Dat soort dingen denken is niet gek, en die dingen mogen gezegd worden. Tuurlijk is het zwaar, het zorgen voor een kindje. Laat staan meerdere. Voor het slapen kijk ik nog drie keer in hun bedje, leg ik mijn hand op hun borst om te checken of ze nog ademen, wat word ik toch moe van mezelf.
Maar over het algemeen is het niet zwaar, heb ik het niet druk. Ik heb het vooral gezellig en leuk met mijn dierbaarste, mooiste, leukste en liefste in mijn leven. Ik geniet ervan om bezig met ze te zijn, ze in bad te doen, met ze te lopen en te knuffelen. '
S avonds als we ze naar bed brengen, we een boekje lezen en ze slaap lekker wensen, geven ze nog een lachje. Nog even een lachje voor het slapen gaan alsof ze laten weten dat we het vandaag weer goed hebben gedaan, dat ze een fijne dag hebben gehad.
Alle dingen worden zoveel mooier en leuker met het hebben van een kindje. Ik wil ze overal mee naartoe nemen, ze dingen vertellen en leren, ze de wereld laten zien.
Misschien vraag je je nu af of ik het echt zo beleef, of ik het niet mooier maak dan dat het is. Misschien vind je dat ik ook meer negatieve dingen moet benoemen omdat niet iedereen het zo ervaart. Misschien heb je dan wel gelijk, over dat laatste stukje tenminste. Want ja, ik beleef het echt zo. Ik mag in mijn handen knijpen voor deze twee kindjes maar besef ook heel goed dat er ouders zijn die het moeilijk hebben.
Mijn tip; probeer er zelf altijd positief in te staan. Accepteer de situatie zoals hij is en ga verder. Kijk naar je kind en besef wat voor geluk je hebt, wat voor iets moois dit is. En niet te vergeten; geniet! Want ja echt, de tijd gaat veel te snel..
