Het verschil tussen een eerste en een derde kindje

Je leest vaak dat het derde kind ondeugender is. Ondeugender dan de rest van de kinderen. Hoe zou dat komen, vroeg ik me af? Ik ben dus even in mijn eigen geschiedenis gedoken 😉 Ik neem jullie mee naar vijf jaar geleden. Ik was toen 25 jaar en net bevallen van Chloë. Na mijn bevalling moest ik een aantal dagen in het ziekenhuis blijven. Chris, mijn man, mocht niet bij ons blijven. Dat vond ik verschrikkelijk, want nu moest ik alleen blijven met onze newborn! Ik vond het zo eng! Ik had geen idee hoe ik met een baby om moest gaan. Wat als ze gaat huilen en ik haar niet stil krijg? Wat als ze niet wilt eten? Die gedachtes maakten me allemaal zo bang en onzeker!

Had ik toen maar de kennis, die ik nu heb. Waar kwamen die onzekerheden vandaan? Ik kwam erachter dat het vaak kwam door goed bedoelde adviezen om me heen, maar die me ondertussen nóg onzekerder maakten. Adviezen zoals: je moet je baby niet zo vaak uit de kinderwagen halen, je moet haar niet zo vaak bij je dragen, raken ze verwend van, ze mag absoluut niet tussen jullie in slapen, is gevaarlijk. Buik slapen?! Niet doen hoor! Stikt ze dadelijk. Ik volgde al die raad blindelings op. Want ja, deze mensen met hun adviezen hadden al kinderen. Die zullen het wel beter weten dan ik. Het waren echt goed bedoelde adviezen natuurlijk. Achteraf gezien, had ik het lekker zelf moeten uitvogelen.

Chloë is een rustig en voorzichtig meisje, altijd al geweest. Ze is heel behoedzaam en lief. Natuurlijk ligt dat aan haar karakter zelf. Echter, denk ik ook dat het gedeeltelijk komt door onze opvoeding. We behandelden haar namelijk als porselein. We waren altijd voorzichtig geweest in de kleine dingetjes: ze mocht niet alleen op de bank, ze zat vaak veilig in de box te spelen, we lieten haar absoluut niet alleen met de hond en we hebben haar zelfs omgedraaid, als we zagen dat ze op haar buik sliep. En zo is Chloë Chloë geworden.

Een heel verschil met haar kleine zusje Ciana! Al vanaf het begin merkte ik dat ik dat we veel relaxter waren in haar opvoeding. We hadden de babyfase tenslotte al twee keer meegemaakt. Adviezen van anderen krijg je er bij een derde er trouwens bijna niet meer bij. Mensen zien natuurlijk dat je er al twee van hebt rondlopen en dat je die adviezen minder hard nodig hebt. Zelfs de kraamhulp was eigenlijk een beetje overbodig (zei ze zelf ook). Bij onze eerste wilde ik heel graag dat de kraamhulp langer bleef, maar bij onze derde was ik best blij dat we eindelijk heerlijk met zijn vijven konden zijn.

Ciana hebben we vanaf het begin lekker tussen ons in laten slapen in haar babynestje. Ik heb haar ook heerlijk vaak bij me gedragen. Als ze ‘s avonds wakker werd en ze kon niet slapen? Prima! Gingen we gewoon even beneden zitten met haar. Probeerden we het later nog een keer. Werd ze in de nacht wakker? Dan ging mijn man gewoon lekker bij haar liggen in haar kamer en sliep ze weer verder. Wat een groot verschil met hoe we Chloë in de babyfase opvoedde! Chris heeft er nog steeds een kromme rug aan overgehouden van al dat gewieg toen porseleine Chloë niet wilde slapen.

Het resultaat van de opvoeding nu? Ciana is een echte kleine doerak. Ze windt ons om haar vinger haha! Ze klimt overal op, maar ook weer overal zelf er weer vanaf. Ze is nu 14 maanden en ik zie haar kapriolen uithalen, waarbij ik een paar jaar geleden een hartverzakking zou hebben gehad! Ze heeft natuurlijk ook twee zussen boven zich, dat scheelt ook. Ze kijkt veel dingen van ze af en doet ze na: ze rent met ze mee door de woonkamer, als haar zussen op de bank springen wilt zij dat ook, als ze chippies eten, wilt zij ook.

Dan komen we gelijk op nog een verschil: de voeding! Oh man, Chloë mocht in haar eerste levensjaren écht geen snoepjes en chipjes en drankjes waar suiker in zaten. Uiteraard let ik daar nog steeds op, maar niet meer zo extreem. Als Ciana haar zussen chippies eten, krijgt zij ook een bakje. Drinken ze een pakje appelsap? Zij drinkt met ze mee.

Dus ja, het verschil tussen de eerste en derde komt vooral ook door onze opvoeding en keuzes met als resultaat: de oudste een rustig bedachtzaam meisje, de derde een ondeugende draak die goed van zich af kan bijten. Hebben jullie meerdere kinderen? En merken jullie ook het verschil in opvoeding?