Het leven van een rand prematuur

Zoals jullie hebben kunnen lezen ben ik diezelfde dag herenigd mijn met zoon.

Ik had geluk dat er een familiekamer vrij kwam en wij toch nog als gezin samen konden genieten van elkaar. Ondanks dat hij in de couveuse lag aan allerlei draadjes en toestanden.

De eerste nacht bleef manlief slapen, bij elke voeding, verschoning of handeling stond hij naast zijn zoon. Wat een toewijding. Prachtig om te zien hoe trots hij op die kleine was. En mijn hart werd nog een beetje groter voor deze man

Om de 3 uur kreeg Sepp te eten via de sonde. Dit krijgt hij omdat hij nog moet wennen aan de grote boze wereld. En drinken uit de fles erg zwaar voor hem is. Ook werd hij standaard bij elke verschoningsronde getemperatuurd. Elke keer was Sepp drijfnat van het zweet en was zijn temperatuur ook vrij hoog.

Rond 03.00 in de nacht kreeg hij ineens koorts, ze hebben meteen de couveuse temperatuur naar beneden gedaan. Bij elke voeding (sondevoeding) bleek zijn temperatuur nog steeds te hoog te zijn. Ondertussen was het al ochtend en werd er besloten om bloed te prikken en de couveuse langzaam laten zakken naar 33 graden. Dit moet heel geleidelijk gebeuren. Want zijn eigen lichaam moet de kans krijgen om zijn eigen temratuur te reguleren. Dit kon hij gelukkig en na het bloedprikken werd hij over verhuisd naar een wieg.

Eenmaal in het bedje konden wij hem aanraken en pakken zoveel wij als wij zelf wilde. Wat een heerlijk gevoel! En het allermooiste hij kon eindelijk zijn kleertjes aan. Maatje 44 was nog veel te groot maar het stond hem zo schattig.

Diezelfde dag waren wij ook gestart met flesjes geven. Gewoon om te kijken of het hem ging lukken. Maar naar 3x zuigen was hij al bek af en kreeg hij de rest via de sonde.

Eerste prima nacht gehad, man was naar huis en ik kreeg hulp met de flesjes in de nachts. De volgende ochtend was zijn temperatuurt gezakt en moesten er extra dekens aan te pas komen. Ook was hij erg rustig. Wij zeiden nog tegen elkaar wat een makkelijke baby. Maar de arts was het er niet mee eens. Hij sliep de hele dag, moest wakker gemaakt worden voor het eten, huilde niet en hij was koud. Die dag erna was hij opeens geel geworden en werd er meteen actie ondernomen. Zijn Bibli waarde waren te hoog en moest per direct onder de blauwe lamp. Daar lag hij dan enkel in zijn luier en een gek zonnebrilletje.

Na 3 dagen kon hij er onderuit. Geel was hij nog wel een poosje!

1 week na zijn geboorte begon hij te spugen na elke voeding. Hele golven tegelijk, hierdoor viel je steeds meer af en was je super suf! Drinken deed je al niet meer zelf. Dit ging al door de sonde, maar sinds het weekend krijg je continue sondevoeding. Dit heeft jou zo goed gedaan dat wij zondag weer langzaam zijn begonnen met 12 fles momenten per dag!

Helaas ben je al in je korte leven super veel geprikt en nu moest je weer opnieuw geprikt worden want de hielprik was mislukt. Dit vond je voor het eerst niet leuk en liet je flink van je horen. Wij waren mega blij en jouw zusters ook. Want dit betekent dat jij beter aan het worden ben.

En toen was het moment daar waar wij zo hard voor hebben gevochten. Wij mogen naar huis. Papa en mama hebben de sondevoeding cursus gehaald en dat betekent dat jij naar huis mag! Als ieniemienie frummel in die megagrote maxi cosi waren wij klaar om te gaan. Maar helaas op dat moment kwam de kinderarts. De hielprik was afwijkend en er moesten extra onderzoek gedaan worden. Mama ging met jou mee en er moest weer geprikt worden. Ditmaal waren je voetjes bont en blauw en probeerde ze het via je hand. Daar hebben ze een speciale lamp voor om de aderen in die kleine handje te vinden. Door het rode licht konden ze het beter vinden. Ze hebben het een keer geprobeerd maar het lukte niet. Toen was je hoofd aan de beurt, God was verschrikkelijk om te zien dit. Dit was ook niet gelukt. Uiteindelijk in je voet wel. 5 uur na het onderzoek mochten wij naar huis. Er was niks geks gevonden!