Het leven van een mama met een prematuurtje

(3 weken oud)

Hoeraaa! Vandaag wordt onze kleine jongen naar Kortrijk overgebracht. Het ziekenhuis is op 10min rijden van ons huis dus heel wat dichter dan Brugge.

Voor de afstand ben ik heel blij dat hij naar Kortrijk mag maar ik ga het team van de NICU in AZ Sint-Jan Brugge heel hard missen. Wat zijn we de afgelopen weken hier heel goed opgevangen geweest! 

Stap 1 om naar huis te komen is gezet. Momenteel ligt ons mannetje in Kortrijk. Het is wel even wennen. In Brugge hadden we een grote box voor onszelf en nu liggen alle kindjes in 1 open ruimte. We hebben dus heel wat minder plaats 🙈.

Clément wordt gewogen en weegt ondertussen 2,145 kg. Wat ben ik trots op ons klein vechtertje 💪🏼

Clément weegt ondertussen al 2,465 kg en meet 45,5 cm. Sinds vandaag krijgt hij terug wat zuurstof bij in de couveuse omdat hij saturatiedips blijft doen. 

Deze week hebben we de kinderarts nog gesproken en de vereiste om naar huis te mogen gaan is dat zijn saturatie stabiel is, hij zelfstandig kan drinken en zijn gewicht goed is. Voor het gewicht is hij al op goede weg maar het drinken verloopt nog moeizaam. Ik probeer hem 2x/dag aan de borst te leggen en als ik er niet ben geven ze hem een flesje. Er moet wel iedere keer een voeding tussen zitten anders is het te vermoeiend voor hem. Dus voeding aan de borst, voeding via sonde, voeding via fles, voeding via sonde,…

Ik ben ondertussen al bijna 4 weken fulltime aan het afkolven. Het is al een pittig parcour geweest… Candida-infectie, constant verstopte melkkannaaltjes met heel pijnlijke harde bulten tot gevolg en 7 à 8 keer per dag afkolven. Ik heb al heel wat traantjes gelaten van de pijn maar ik kan/wil niet opgeven. Ik leg al warmte voor het afkolven, koelte na het afkolven, bulten wegmasseren tijdens het afkolven, ik slik sojalecithine,…

De lactatiedeskundige en vroedvrouw weten ook niet goed meer wat ik nog meer kan doen.  Het zou beteren als ons mannetje meer van mijn borst gaat drinken omdat een baby meer melk uit de borst krijgt dan een afkolfapparaat. Ik leg hem nu dus eerst aan  mijn pijnlijke borst en dit helpt inderdaad wel wat.

Voor iemand die oorspronkelijk geen borstvoeding ging geven ben ik wel trots dat ik het nog steeds volhoud. Het is wel frustrerend dat ik ‘s nachts mijn wekker moet zetten om

af te kolven terwijl ik mijn baby niet bij mij heb…

Vandaag ben ik op controle moeten gaan bij de gynaecoloog na mijn curretage. Zoals mij al reeds gezegd werd zit er nog steeds een placentarest. Aangezien ik momenteel geen klachten heb gaan we mijn menstruatie afwachten. Het zou kunnen dat het stukje dan vanzelf meekomt. Van zodra ik mijn menstruatie krijg moet ik een afspraak maken bij de gynaecoloog voor een echo. Indien de rest er dan nog zit moet ik een hysteroscopie ondergaan om dit te verwijderen. Indien ik ervoor koorts, pijn of bloedverlies krijg moet ik meteen bellen naar de gynaecoloog en zullen ze het achtergebleven stuk meteen verwijderen. Terug afwachten dus en hopen dat de natuur zijn werk doet 🍀

Voor de rest gaat de tijd aan de ene kant snel voorbij maar aan de andere kant ook super traag. Ik weet niet meer of we weekdag of weekend zijn. Mijn dag bestaat uit op en af naar het ziekenhuis gaan om Clément te voeden, een badje te geven of te buidelen. Ertussen wil ik er ook nog zijn voor onze dochter. Ik vind het echt heel moeilijk en voel mij vaak verscheurd tussen Olivia & Clément.Ik word wel ondersteund door de psychologe van het ziekenhuis. Het is tijdens de zwangerschap al heel erg zwaar geweest en we zijn er nog niet. Ik voel dat ik momenteel wat geleefd word en ben bang dat de echte klap later nog zal komen. Wat ondersteuning is dus geen overbodige luxe.

Ons mannetje ligt ondertussen al bijna 2 weken in het ziekenhuis in Kortrijk. Wat wil zeggen dat hij al bijna 5 weken oud is en al 5 weken in het ziekenhuis ligt. 

Het begint echt door te wegen. Ik mis hem steeds meer en wil gewoon dat hij naar huis komt. 

Zijn saturatie blijft nog steeds te laag dus ik vermoed dat hij zeker nog een paar weken zal moeten blijven. Ik hoop zo dat hij tegen de uitgerekende datum (2/9) naar huis mag komen…

De volgende stap is nu van de couveuse naar een open bedje gaan maar daarvoor moet hij eerst van de zuurstof af en moet zijn saturatie een paar dagen stabiel zijn. Hopelijk komt deze stap snel 🙏🏻 

Hij blijft wel mooi bijkomen en weegt ondertussen al 2,600 kg en is 47 cm.  Wat ben ik een trotse mama 🩵

Ons sociaal leven is momenteel onbestaande. Het op en af naar het ziekenhuis gaan en het constant afkolven eist zijn tol en tegen ‘s avonds heb ik totaal geen energie meer.  Daarnaast zijn er ook nog de huishoudelijke taken en ons dochtertje die natuurlijk ook wat aandacht opeist. 

Mentaal vind ik het heel zwaar:

1. Je baby die je niet bij jou hebt

2. Nog steeds de angst i.v.m. de hersenafwijking

3. Het constant afkolven

I.v.m. de hersenafwijking willen we toch nog eens een consultatie bij de professor kinderneurologie in Leuven. We hebben nog heel wat vragen en willen toch nog een MRI aangezien deze nu gebeurd is op 34 weken terwijl ze eerst zeiden dat ze dit aan 40 weken gingen uitvoeren omdat de hersenen dan nog meer ontwikkeld zijn. Eerst moeten we een afspraak maken met de kinderneuroloog in Kortrijk maar zij is nu nog in verlof. 

De eerste afspraak bij het COS (Centrum voor Ontwikkelingsstoornissen) in Brugge staat ook al gepland op maandag 22/01/24. 

We hebben al zware weken/maanden achter de rug en we zijn er nog niet… Wordt dus zeker nog vervolgd.