Het leed dat verborgen reflux heet! Trauma voor baby en ouders.

Het leed dat verborgen reflux heet,

Leed voor je newborn maar ook voor jou als ouder.

Wat een hel. Een trauma voor zowel Daimen als ons.

Een van de hoofdredenen om niet voor nog een kindje te gaan. (oké en nog wel een paar andere belangrijke redenen, maar deze heeft zeker de doorslag gegeven)

In mijn zwangerschap had hij al 10-15 per dag de hik, niets bijzonders, sommige kindjes hebben dat. Nu denk is soms dat het wellicht een voor teken is geweest. Ook omdat ik van meer mama’s hoor die kindjes met verborgen reflux hebben (gehad) dat zij ook regelmatig de hij voelde bij hun baby. Toeval? Het kan, maar ik geloof niet zo in toeval dus ik houd dit in mijn achterhoofd :)  ook had ik zwangerschapsdiabetes. Gelukkig kon ik met een koolhydraatbeperkt/arm dieet dit heel goed onder Controle houden. Achteraf bleek mijn baby zelfs erg klein (op het randje van dysmatuur) of dit verband houd met verborgen reflux denk ik niet. Maar goed ik dwaal af 😂

Na een bevalling met een lange aanloop, die ineens toch heel snel ging, kwam Daimen met een zwangerschapsduur van 38.6 weken ter wereld. 9 juli 2018 om 12:31 uur.

Moeilijke start maar gezond! Een klein hartruisje maar tot zover leek dit niet ernstig. Hiervoor kwamen we wel onder controle van de kinderarts. 

‘s avonds rond 8 uur mochten we naar huis! 

De eerste nacht was fijn maar ook pittig 😊 ik heb op bed geslapen met Daimen boven op mij. Manlief wisselde wat van bed naar bank. Vanaf dag 1 was Daimen al een erg onrustige baby. Veel huilen, veel slikken, veel misselijk leek het, en extreem beweeglijk/overrekken. Ook het slapen was drama ( nu weet ik dat dat met baby’s zo is, maar mijn baby’s sliep niet of 10 minuten om vervolgens te krijsen, behalve als we met hem rondliepen en goed rechtop hadden. Zo sliep ik dus ook met hem) 

Omdat Daimen mijn eerste kindje is dacht ik dat dit zo hoorde, dat dit erbij hoorde en ja slaap….. die komen we allemaal te kort de eerste weken en soms maanden. Maar in ons geval was dit allemaal niet nodig geweest.

en die krampjes! Wij hadden deze naar mijn idee de hele dag door!

Het werd alleen maar erger en erger. Iedere ochtend liep manlief een uur lang of soms 2 met hem buiten door de bossen en straten en overal. Dan kon ik rustig douche en kolven. Want borstvoeding wou ik perse geven. Aan de borst lukte dit gewoon niet meer… Daimen was zo ontzettend onrustig aan de borst (later bleek omdat hij lag het maagzuur omhoog kwam) ik kolvende dus als zijn voedingen om deze in de fles te kunnen geven op verzoek, gewoon echt borstvoeding op verzoek maar dan in de fles. En ik kolfde extra voor in de koelkast en vriezer.

Ons leven bestond uit : kolven, voeden, Daimen troosten en met hem heen en weer lopen.

Bij het consultatiebureau een aantal keer aangegeven dat ik vermoedde dat Daimen verborgen reflux heeft, ons werd gewoon gezegd een beetje zuur hoort erbij….. maar dit was achteraf gezien niet gewoon een beetje maagzuur. 

Toen Daimen 7 weken was waren wij helemaal kapot! Op! Moe! En wanhopig! We hadden al weken niet meer geslapen dan 3 uur op een hele dag. We zaten in bed met Daimen rechtop tegen ons aan om hem te troosten en zo nog een beetje te slapen. Eindelijk de stouten schoenen aan en naar de huisarts! Dit hadden we veeeeeel eerder moeten doen! Hij nam ons gelijk serieus, hoorde ons verhaal en bevestigde dat hij op basis van ons verhaal en een onderzoek bij Daimen ook dacht aan verborgen reflux. Hij schreef gelijk medicijnen voor, deze konden we gelijk ophalen en mee beginnen, het kon wel 2 weken duren voor de medicijnen echt zichtbaar zouden werken en anders terug komen. Die 2 weken overleven we ook wel zeiden we tegen elkaar, maar eindelijk werd bevestigd wat we al die tijd al zeiden! Eindelijk was er licht aan het eind van de tunnel!  En weet je?! De volgende ochtend hadden wij een big smilende baby! Hij lachte weer! Hij sliep weer 2 uurtjes! En wij dus ook! Eindelijk!

Daimen heeft tot na zijn 2de nog medicijnen gehad! Hij had er dus echt super wel last van! En soms nog, hij is inmiddels 3! Maar gelukkig is de hel die we gekend hebben voorbij!

Het slapen gaat nog steeds ruk, hij slaapt door gelukkig wel! Maar hij wordt nog regelmatig Wakker…. En middagdutjes, die heeft hij nooit meer gedaan! ik ben er van overtuigd dat hij onbewust nog steeds een trauma heeft voor liggen….. 

Luister dus altijd naar je moedergevoel! Die is altijd juist! En trek de stoute schoenen aan als je niet serieus genomen wordt!  Want echt jij weet het als er iets met je kindje is! 🤍