Het leed dat reflux heet

De eerste weken na de geboorte van Mason ging prima, ik gaf borstvoeding (op verzoek),  hij sliep goed en wij zaten dan ook echt op die roze wolk. Dit duurde helaas niet lang, Mason ging steeds meer huilen en werd enorm onrustig. Als nieuwe mama dacht ik steeds maar dat Mason honger had wat resulteerde in nog meer huilen en overgeven. Na 4 weken kreeg Mason een verkoudheid onder de leden en hebben we meerdere beangstigende momenten beleeft. Mason klonk heel vol, sliep erg onrustig, klonk continue als een varkentje en ik heb hem regelmatig ondersteboven moeten houden omdat hij stikte.

De klachten die Mason vertoonde paste wat mij betreft prima bij de verkoudheid alleen bleef dit maar aanhouden. Ik ben zelf verpleegkundige en zie regelmatige zieke kindjes dus stond niet te springen om naar de huisarts te gaan.

Echter begon Mason steeds voller te klinken en had ik het idee dat er iets anders gaande was wat toch de reden was om bij de huisarts aan de bel te trekken. Zodra we bij de huisarts zaten was er niks aan de hand en was Mason de altijd lieve en leuke baby (zal je net zien). 's nachts begon hij opnieuw te spoken, heb ik Mason opnieuw uit een "stikaccident" moeten halen en was ik er helemaal klaar mee. Zelfs ik vond het eng worden en durfde Mason niet meer alleen te laten en zelf niet meer te slapen. En dus gingen we naar de huisartsenpost... Opnieuw was er niks aan de hand, geen reden om doorgestuurd te worden en dus gingen we weer naar huis. Ik wilde graag gehoord worden omdat ik het niet vertrouwde en ben 's middags naar de eigen huisarts gegaan.

Gelukkig heb ik een adequate huisarts die naar mijn moedergevoel luisterde en ons doorstuurde naar de SEH om door de kinderarts beoordeeld te worden. Ondertussen was ik oververmoeid en enorm overprikkeld, ik was dan ook echt niet van plan me naar huis te laten sturen en wilde dat Mason geobserveerd zou worden. Dit werd dan ook gedaan en we hebben uiteindelijk een week in het ziekenhuis gelegen.

Mason lag aan de monitor en heeft meerdere malen een "accident" laten zien met hierbij een daling in het zuurstofgehalte. Tijdens opname viel de onrust van Mason steeds meer op met hierbij toenemende veel slikken, zijn tong hing regelmatig naar buiten, na de voeding lag hij te kronkelen en vaak genoeg kwamen er hele golven voeding weer terug naar buiten. Thuis was ik ondertussen al gestopt met het geven van borstvoeding, door de stikaccidenten vond ik het maar beangstigend en had ik het idee met flesvoeding meer controle te hebben.

Al deze kenmerken waren de eerste tekenen van Mason zijn reflux. Bij reflux komt de maaginhoud terug naar boven, wat vaker voorkomt bij kindjes omdat het maagklepje nog niet helemaal sluit. Helaas heeft het ene kindje er meer last van dan het andere kindje. Bij Mason is het zo dat hij de teruglopende voeding 9 van de 10 keer weer doorslikt. Hij spuugt op die momenten niets uit maar ruikt wel zuur en je kan je voorstellen dat de zure maaginhoud wat steeds door je slokdarm loopt niet fijn voelt en dit pijnklachten kan geven. Er bestaan dus twee reflux varianten, de zichtbare reflux en de verborgen reflux en Mason is gezegend met een vorm van beide.

Met tips en een andere voeding werden wij naar huis gestuurd. Mason zijn bedje stond schuin, hij lag naar mijn idee bijna rechtop en we liepen de hele dag met hydrofiel doeken rond. Tussen de voedingen door lieten we hem boeren en na de voeding hielden we Mason nog zeker 20-30 minuten rechtop voor we hem in zijn bed neer konden leggen. Kleding en beddengoed moesten regelmatig verschoond worden want alles zat onder de zure gele vlekken en knappe kleding durfde wij niet meer aan te doen.  De voeding die Mason kreeg dikte pas in in de maag doordat het in aanraking kwam met het maagzuur. Helaas kreeg hij van deze voeding enorm veel krampen en last van obstipatie waardoor dit niet de oplossing was.

De onrust en reflux klachten bleven aanhouden en doordat mijn partner en ik beide bekend zijn met allergieën voor het een en ander verdacht ik Mason al een tijd van koemelkallergie echter werd hier niet naar geluisterd door de kinderartsen. Uiteindelijk wilde ik zelf niet meer naar de kinderarts en heb ik de huisarts zo ongeveer gesmeekt om koemelkvrije voeding voor te schrijven. En jahoooor... de klachten werden minder en minder, we kregen er een rustige, vrolijke baby voor terug en kunnen ons weer vertonen in knappe kleding.

Nu 7 maanden verder is hij zeker nog niet van de reflux af, zeker in periodes van sprongetjes en ziekte merken wij dat de reflux verergerd. Gelukkig kan Mason ondertussen goed zitten wat maakt dat de klachten wel minder zijn. We beginnen nu langzaam met het toevoegen van melkproducten om te kijken hoe hij hier op reageert en tot op heden lijkt dit goed te gaan. Dit gaan we langzaam opbouwen en hopelijk groeit hij over dit alles heen.