Het leed dat borstvoeding geven heet.

In deze blog ga ik Mijn borstvoedingsavontuur beschrijven! Ik wil er eerst even bij vermelden dat borstvoeding natuurlijk voor iedereen een ander avontuur en ervaring is. Iedereen mag erover denken en vinden wat hij vind.

Natuurlijk had ik tijdens mijn zwangerschap nagedacht over dit onderwerp en ik was er al snel over uit. Ik wil dit in ieder geval proberen en zal er alles aan doen om het te laten slagen. Ik ging er wel met een beetje twijfel in eerlijk gezegd. Je hoeft geen hooggeleerde te zijn om te zien dat ik niet vooraan stond bij het uitdelen van de cup maten. Hoe veel ik ook las dat dit niks te maken heeft met je melkproductie zwerfde de gedachte dat mijn borstjes niet voldoende melk zouden kunnen produceren toch door mijn hoofd tijdens de zwangerschap. Phoe, hoe anders kijk ik daar nu op terug. 

Toen Sjuul net was geboren hebben we hem vrij snel aan de borst gelegd. Een heel bijzonder en apart gevoel. Want waar borsten eerst gewoon hingen en niet super veel deden voedde ze nu mijn kind wat ik net had gebaard. Heel mooi vond ik het. Maar, ook pijnlijk. Dit was toch nieuw voor me dit gevoel. Een gretige piranha baby met zijn pitbull kaakje beet zich letterlijk vast aan mijn borst tijdens het voeden en al snel zat ik met gekromde tenen van de pijn in mijn bed en dikke tranen rolde over mijn wangen. Het deed me zo veel pijn en alles lag open. Een lactatiekundige heeft me geholpen nog een paar dagen vol te houden. Ik moet zeggen aan de productie lag het niet want die had ik meer als voldoende. Tijdens het voeden aan een kant moest ik een opvang bakje en 2 washandjes aan de andere kant in mijn bh houden om alles op te vangen. Jeetje wat was ik gezegend met een goede productie. Een enorme overproductie kan je het wel noemen.

Na mijn kraamweek hebben mark en samen besloten om fulltime te gaan kolven. Deze beslissing kon ik echt niet alleen nemen want dat deed me op dat moment net iets teveel pijn. Het gaf me het gevoel dat ik opgaf. Maar de gedachte 'een gelukkige moeder is leuker voor Sjuul' heeft me uiteindelijk toch over de streep geholpen. Dit is ook een missie apart geweest want naast dat Sjuul tot een jaar bijna alleen maar borstvoeding heeft gehad. Heb ik zon 70 liter gedoneerd. Met een enorm trotse gedachte kijk ik hier op terug. 

Bij Charlie heb ik weer geprobeerd om aan de borst te voeden. Charlie was een stuk rustiger en minder gretig aan de borst en eigenlijk ging dit super. Om de pijn wat te verlichten ben ik al snel begonnen om met een tepelhoedje te voeden. (een tip van de kraamverzorgster) Dit gaf enorm veel verlichting. Echter was de overproductie en de natte lappen elke keer na het voeden voor mij een reden om ook bij Charlie fulltime te gaan kolven en niet meer aan de borst te drinken. Het was in het openbaar/buitenshuis gewoon weg niet mogelijk om te voeden omdat ik mezelf echt helemaal moest inpakken en dan nog werd alles nat. 

Voor moeders die overwegen om fulltime te kolven heb ik een tip! Koop een goede dubbelzijdige kolf. Dit gaf mij het gemak tijdens het kolven wat ik nodig had en je bent er geen half uur mee bezig (ik dan). Hierdoor heb ik het ook bij Charlie zo lang vol gehouden dat ik en haar tot een jaar heb kunnen voorzien van moeder melk En wederom een paar keer een donatie heb kunnen doen van melk voor een mama en kindje die het nodig hadden. 

Mocht je vragen hebben over dit onderwerp zou ik adviseren om contact op te nemen met je verloskundige of lactatiekundige want dit is natuurlijk mijn verhaal, mijn ervaring maar ik ben enkel een moeder die wat heeft geprobeerd en geen deskundige!

X V.