Het is zo ver de box is weg

Hij werd steeds minder in gebruik genomen. Nino zat er nog maar zelden in. Eerst was de box nog een fijn rustpunt voor Nino. Van een plek waar hij lag en sliep werd het een plekje waar hij lekker met een speentje kon liggen of spelen met zijn knuffels. Langzamerhand heeft hij dit steeds minder nodig en vind Nino het steeds minder leuk om in de box te zitten. Hij wil vrijheid, hij wil zich bewegen en als hij moe is komt hij lekker op onze schoot hangen wat toch hartstikke gezellig is.

Natuurlijk is de box een fijne plek om je kindje even neer te zetten als je zelf even naar de wc moet, de deur open moet maken of naar zolder moet voor de was. Je weet dat je kind in de box veilig is en kunt dus heel even je ogen ergens anders op laten rusten. In de praktijk gebruikte ik hem hiervoor nooit. Als ik alleen met Nino thuis ben en ik moet naar de wc laat ik de deur gewoon open. Nino vind dit erg interessant en wijkt dan niet van mijn zijde. Prima dus. Behalve als je behoefte hebt aan privacy maar goed dat heb je toch niet met een dreumes of peuter. Naar zolder ga ik alleen als hij slaapt en met de deur open doen daar kan hij best mee. Ik kan hem altijd nog even in zijn stoel of in de schommel zetten als ik wil dat hij even ergens blijft zitten. 

Ook oma had vorige week besloten de box weg te doen en daarmee hebben we besloten dat het bij ons ook zo ver is. De box mag weg. Yes, we hebben weer wat ruimte in de woonkamer. Heerlijk. Nino kan nu met zijn loopwagentje en zijn autootje veel beter door de ruimte gaan, mijn man kan veel beter springtouwen (dit doet hij voor zijn conditie) en het oogt gewoon veel rustiger.

Voor nu even genieten. Tot dat we over een tijd weer aan het tweede kindje beginnen het de box weer terug mag.

Hieronder een kleine serie foto's van Nino en de box