1 jaar geleden
Het is maar een fase. Je moet alleen wel volhouden
Zo gaat het met ons na het krijgen van een kleintje...
Inmiddels is Noan alweer 6 maanden bij ons. Waar het de eerste maanden zoeken en leren was van je kleintje, hebben we nu ons ritme wel aardig gevonden! Maar al die eerste keren, alles is weer nieuw.
De eerste keer verkouden, de eerste prikjes bij het consultatiebureau, eerste regeldag en sprongetje. God wat kan je je dan machteloos voelen.
2 weken geleden kreeg Noan eigelijk uit het niets koorts. Hij was wel wat snotterig, maar in vergelijking met eerdere verkoudheidjes was het eigelijk iets van niets. Even in de gaten houden. Toen de volgende dag nog koorts had zijn we paracetamollen gaan zetten. Helaas leken we de koorts er niet onder te krijgen. Hij bleef schommelen rond de 38.5 graden. Woensdagen is de oppas dag van mijn moeder. Die middag kreeg ik op mijn werk een berichtje "Ga jij maar gerust de huisarts bellen, zijn temp. schiet na de 39.8, hij valt continu in slaap en zit totaal geen leven in". Diezelfde middag kon ik nog terecht bij mijn huisarts. Alles werd nagekeken en zijn oortjes waren wat geirriteerd, dit kon een beginnende oorontsteking zijn. Omdat we inmiddels al 5 dagen met koorts zaten, kregen we een antibiotica mee. Een kuurtje voor 1 week. "Hij moet met een dag of 2 echt opknappen, zo niet kom je maandag terug!". Gelukkig was het met 2 dagen weer zo goed als mijn eigen kleine eigewijze mannetje.
Maar al de "moeilijke" momenten wegen niet op tegen de mooie momenten die er zijn! Hoe trots je bent op die kleine man, wanneer hij zijn eerste echte schaterlachje heeft. Zijn handjes en voetjes ontdekt. Zijn eerste tandjes doorkomen, hij omrolt, begint met brabbelen, wilt gaan tijgeren en kruipen. Zijn eigen fles vast houd. Vol verwondering en apetrots ben je bij elke stap.
En net wanneer je denkt je hebt je nachtrust terug.. komt slaapregressie. Daar zitten we nu midden in!
Vorige maand zijn we gaan proberen zijn laatste fles eraf te halen. Hebben de flesvoeding verhoogd, de fruit en groente hapjes wat groter, en sinds 2 weken ook de boterhammen erbij! Met een goed gevuld buikje brengen we de kleine man rond 19.30 uur na bed. Waarin hij de eerste nachten goed sliep, werd hij daarna steeds wakker snachts. De ene keer is het een kwestie van een tutje terug geven en slaapt hij lekker verder. Terwijl de andere nacht hij klaar wakker is, vrolijk aan het brabbelen en wilt spelen.. om 03.00 uur. Dan zijn we toch al snel een uurtje verder voordat we hem weer in slaap hebben.
We weten, het is maar een fase.. ook dit gaat voorbij. We moeten alleen even volhouden.