4 jaar geleden
Het huis roept
Na ruim 7 weken in het ziekenhuis leek het erop aan te komen... zouden we echt naar huis kunnen?
Femm begon ineens te eten. Niet heel veel. Maar steeds ietsjes meer. Waardoor ze uiteindelijk volgens de kinderarts net binnen haar eisen viel.
Zelf vond ik het vrij mager. Ze dronk maximaal 450 cc per dag. En de minimale eis was toch weken eerder vastgesteld op 600 cc.
De kinderarts vond het verschil van maar 150 cc niet erg. Ik vond het toch maar gewoon 25% minder. Maar als zij zei dat het kon... dan gingen we ervoor.
De sonde bleef nog even inzitten ook al werd Femm niet meer aangevuld, en ze mocht zelfs beginnen met enkele hapjes fruit en groente. Dit bleek wel een dingetje. Het slikken ging vrij moeizaam en daardoor spuugde ze bijna alles uit. Maar met de juiste techniek kreeg ze na veel oefenen toch steeds iets binnen.
En zo kwam het moment dat de sonde eruit mocht. Het was zo fijn om je kindje weer zo gaaf te zien als ze hoorde te zijn. Zonder slang, zonder plakkers, zonder alle ellende en angst dat ze weer het slangetje eruit zou trekken.
Ik was zo trots op haar en zo blij. Ik had hier eigenijk niet meer op gerekend. Na weken hulp met eten liet Femm het ineens weer zien. Ik had niet verwacht dat ze nog een hongergevoel zou hebben, vaak leren kindjes het af om te eten na zo'n lange tijd.
Ze deed het zelfs zo goed, dat we binnen een week naar huis mochten. Dat was trouwens nog wel een dingetje. Want in de tijd dat Femm in het ziekenhuis lag , was ik verhuisd. Bloed zweet en tranen koste het. Mijzelf verdelend tussen Mees Femm mijn oude en mijn nieuwe huis. Dozen inpakkend zodra Femm sliep om bij het ochtendgloren weet bij Femm te zijn.
Maar met de goede hulp van een aantal vrienden en familie was dit nieuwe huis prachtig geworden.
Ik kon dan ook niet wachten om haar aan de nieuwe buren te laten zien. En haar haar nieuwe huis te laten zien. Ik kon niet wachten om weer met ons drieën thuis op de bank te zitten. Om de katten te knuffelen en gewoon even niets te hoeven.
Wat was het dan ook een feest toen we onze straat inreden, en ons met ballonnen versierde huis zagen.
WELKOM THUIS FEMM.
