Het feestje dat Partou heet!

Een baby op komst, wat een geluk en wat een blijheid! Maar al gauw moet je je bezig houden met, naar welke opvang brengen wij ons grote geluk? Hier kwam die vraag al gauw aan de orde want wij werken beiden.

Zelf werkzaam in de kinderopvang, een goede en hele fijne plek voor de kindjes, dus dat maakte de zoektocht naar de juiste opvang voor Boaz toch net een tikje lastiger. Neem je je kindje dan niet mee naar je werk? Die vraag is me geregeld gesteld. Maar nee, daar was ik al vrij snel uit. Hoe lief mijn collega’s ook zijn, hoe mooi de locatie ook is. Ik was er vrij snel uit dat ik dat niet wou. Boaz zou gewoon naar een nieuwe, frisse opvang gaan waar hij niet het ‘zoontje van’ zou zijn maar gewoon Boaz.

Na een paar weken zwangerschap stonden dan ook al gauw de eerste paar rondleidingen gepland voor een mogelijke kinderopvang voor onze baby. Is er überhaupt ooit iemand goed genoeg? Dacht ik nog aan het begin. Het liefste doe je het toch gewoon altijd zelf? Maar toch begon ik aan de rondleidingen. Het moest gebeuren, ook voor ons kindje.

Maar de zoektocht viel nog niet mee, telkens was het weer een nee als ik terugliep naar de auto. Dat ik mezelf toch begon af te vragen, ben je niet te kritisch? Vergelijk je niet te veel? Maar nee, dat was het niet. We wouden gewoon het allerbeste voor onze baby. Een volmondige ja en zeker geen halve ja. We doen het niet voor minder dan die volmondige ja.

Maar het lijstje met ‘lekker in de buurt’ kende al gauw een einde. Dus dat spelletje was gauw uitgespeeld. We moesten onze wensen bijstellen, kijken naar locaties verder van huis. Wat logischerwijs alsnog op de route lag naar het werk.

En daar was Partou! Ik werd al zeer enthousiast van hun visie en hun locatie. Ruim opgezet, veel plek om lekker buiten te spelen. Ja, dit kon ‘m wel eens worden dacht ik! En de rondleiding was dan ook al gauw gepland.

“Het leven is voor kinderen een grote ontdekkingstocht. Ons kinderdagverblijf is een veilige, vertrouwde speelplaats waar we samen oefenen voor de grote wereld. We zorgen dat je kind plezier heeft samen met andere kinderen en een plekje in de groep vindt. Zo kan jouw zoon of dochter straks met zelfvertrouwen de buitenwereld verkennen.”

We werden fijn ontvangen, we werden blij van de opvang van binnen, het was er schoon, ruim en gezellig, buiten was het ruim opgezet en genoeg plek om te leren en te ontdekken en het belangrijkste nog wel: we werden ook warm ontvangen door de leidsters. Zij zullen tenslotte de zorg gaan dragen voor ons grootste geluk. Dus hoe fijn als zij dat tweede thuis kunnen creëren voor hem.

Ja, eindelijk hadden we ‘m, onze volmondige ja!

Met amper 3 maanden op de teller begon onze kleine Boaz in oktober 2020. Met een brok in mijn keel bracht ik hem weg. Maar wat werd ik gerustgesteld door de leidsters en wat hebben ze hem lief ontvangen. En ik werd verblijd met de meest lieve foto’s en berichtjes.

Inmiddels zijn we ruim een halfjaar verder. Is Boaz bijna 1 jaar en zie ‘m daar nou eens zitten! Hij groeit, hij bloeit en ontdekt. Mede door de fijne dagen bij de kinderopvang.

Deze lieve foto’s haal ik uit zijn dagboek. Deze houden de leidsters van zijn groep bij met foto’s, verhaaltjes en het dagprogramma. Zodat je als ouder gemakkelijk even terug kan kijken naar hoe zijn/haar dag was. Het is een app op je telefoon waarin je zelf ook gemakkelijk de afwezigheid door kan geven of een andere vraag kan stellen aan de leidsters via een berichtje.

Je merkt het al, na deze maanden zijn we nog altijd even enthousiast over onze keuze. Een blij kind maakt een blije ouder. Boaz windt zijn lieve leidsters om z’n vinger, zij zijn gek met hem en hij met hen. En dat is wat telt!

Meer weten over Partou? Dat kan via deze link.