Het donorcontract

Er ging natuurlijk wat tijd aan vooraf, voordat we op dit moment aangekomen waren. Ik heb de donor tenslotte begin maart ontmoet, en eind april zijn we aan het donorcontract begonnen. 

Voor hem hoefde het niet perse, maar ik vond het wel belangrijk. Ik wilde onze intenties op papier vastzetten. Natuurlijk even juridisch advies gevraagd aan het juridisch loket en die hebben me er op gewezen dat een donorcontract met een bekende donor niet bindend is mocht het ooit tot een rechtzaak komen. Het wordt dan door de rechter vaak gezien als contract van intentie en er wordt naar de behoeften van het kind gekeken. Beide dingen worden dan tegen elkaar afgewogen en de rechter maakt dan uiteindelijk een beslissing over hoe we in de toekomst verder zouden moeten gaan. Maar zover zijn we gelukkig niet en ik hoop ook nooit dat het zover zou moeten komen. 

Wat hebben wij afgesproken?

-Het kindje krijgt mijn achternaam, maar de naam van de donor wordt wel in de naam van het kindje verwerkt. Denk bijvoorbeeld aan de naam van de donor als 2e of 3e naam.-De donor mag het kindje erkennen bij de gemeente, voor de geboorte-De donor zal nimmer gezag opeisen.-Ik zal nooit enige financiële vergoeding voor het kindje opeisen. Als hij wat voor het kindje wil kopen mag dit natuurlijk wel.-Natuurlijk hebben we er ook in laten zetten dat de donor zich regelmatig laat testen op SOA's zolang de donaties duren.-Ook hebben er erin opgenomen of de donor bekend is met ziektes die in zijn familie voorkomen, wat hij niet is. Hij komt uit een Afrikaans oorlogsgebied, dus helaas is hij het contact met zijn ouders al vroeg verloren. Zelf heeft hij voor zover hij weet niks.

Natuurlijk staat er nog veel meer in zoals dat we een ouderschapsplan gaan laten opstellen zodra de kleine geboren is welke we ieder jaar opnieuw herzien, dat de kleine minimaal 2 weken per jaar aaneengesloten bij pappa logeert en dat ik de absolute macht heb over het kindje.

Maar wat ik ook heel belangrijk vond was dat we zijn vriendin opnamen in het contract. Het is niet niks voor haar dat zij niet zwanger kan worden en zelf geen kindje kan dragen. Ze zit hier best mee en ik snap dat het voor haar ook heel moeilijk is als haar vriend bij een ander bewust een kindje gaat verwekken. We hebben dan ook afgesproken dat zij sowieso de bonusmama van het kindje wordt en mochten zij en haar vriend ooit uit elkaar gaan, dat zij gewoon nog bezoekrechten heeft. Zo heef ze toch een beetje een kindje van haarzelf. We gaan dus met z'n drietjes een kindje opvoeden als het me lukt om zwanger te worden.