Het begin van mijn bevalling
Het breken van mijn vliezen
Het was vrijdag 23 april. De avond ervoor zeiden we nog tegen elkaar dat ze echt niet de volgende dag zou komen want wij hadden 22 april verwacht(dat is de overlijdensdatum van mijn man zijn vader dus dat vonden we dan mooi). ¨Nee dat zou ze niet doen, ze weet dat we hoopten dat ze vandaag zou komen dus dat zou stom zijn¨. Net alsof je baby weet wat je wil? Haha. Heerlijk hoe je allemaal met elkaar praat over je baby terwijl je nooit iets in de hand hebt haha.
Vrijdag 23 april, 09:30. Ik lag nog lekker in bed wakker te worden(nouja wat je lekker noemt, een dikke buik wat totaal niet lekker ligt maar oké). Mijn man was 1.5 uur eerder naar zijn werk gegaan, gewoon zoals iedere dag.
Opeens leek het alsof ik in bed plaste, ik liep leeg(zo voelde het haha). Ik dacht eigenlijk meteen ¨zijn dit mijn vliezen die breken?¨. Ik stapte uit bed en liep meteen naar de wc want het bleef maar gaan! Ik vond het spannend maar ik had er ook zin in , waarschijnlijk was mijn bevalling begonnen! Ik voelde verder nog niks dus ik wist even niet goed wat ik moest doen. Ik belde mijn man op en die zei dat ik het ziekenhuis moest bellen(ze lag in stuit dus al het contact was met het ziekenhuis). Zo gezegd zo gedaan. Deze woorden vergeet ik nooit meer: ¨Pak rustig je koffer in en kom maar hierheen¨, het was begonnen!
Ik belde mijn man weer op en hij kwam meteen naar huis.
Toen mijn man thuis kwam zat ik nog steeds op de wc omdat het maar bleef lopen. Mijn man pakte de laatste dingen in(ik had een briefje op de koffer geplakt met daarop de dingen die je nog in moest pakken als het zou gaan gebeuren, zoals oplader, tandenborstel etc.) en pakte mega groot verband zodat ik niet door mijn broek heen zou lekken haha.Ik had eigenlijk de hele tijd een klein glimlachje op mijn gezicht. Is het dit? Is dit het begin? Gaat ze nu komen? Hoe gaat het lopen? ZO SPANNEND!.
Ik had verder nog steeds geen pijn dus ik had er best wel zin in! Toen we de maxi cosi in de auto hadden gezet zeiden we tegen elkaar: ¨als iemand uit de straat dit nu ziet weten ze genoeg haha¨. De bijrijdersstoel was ondertussen ook ¨vruchtwaterproof¨ gemaakt en we konden vertrekken! Ik gaf nog een dikke knuffel en kus aan ons hondje Frits voordat we de deur dicht deden ¨de volgende keer dat je ons ziet zijn we niet alleen!¨ zei ik nog.