Het avontuur op de NICU

Op 4 november 2022 is ons zoontje geboren en onmiddellijk naar de Neonatale afdeling te UZ Leuven gebracht. Door een placentaloslating is hij geboren op 26 weken.

Ook al waren wij nog aan het bekomen van de heftige bevalling. We konden niet wachten om Kamiel te gaan bezoeken. Gelukkig zijn er voor ouders geen bezoekuren en konden we wanneer we maar wouden naar ons zoontje gaan.

Daar lag hij dan rustig in de couveuse te slapen op zijn buikje. Overal waar ze konden prikken staken infuusjes. Hij had een zuurstofmaskertje die hem hielp met ademen. 

We hebben daar geleerd dat huid op huid contact oftewel kangaroeën heel erg belangrijk is voor de hechting tussen ouder en kind. Dit hebben we dan ook al vanaf de eerste dag gedaan. Wij legde ons in de relax en met 2 verpleegkundige legde ze Kamiel zachtjes op onze borst. Omdat hij nog zo klein was, was het belangrijk dat hij zo weinig mogelijk prikkels kreeg. We mochten heel zachtjes tegen hem praten. Over zijn rugje strelen konden we niet doen omdat zijn huid daar nog te gevoelig voor was. Wat we wel mochten was onze hand op de rug leggen als hij onrustig was.

Ik mocht na 6 dagen het ziekenhuis verlaten maar dat was toch met een heel dubbel gevoel. Blij om eindelijk weer in mijn eigen bedje te slapen en verdrietig om ons zoontje achter te laten. 

Hij had een super goede start gemaakt. Hij kon zelfstandig ademen. De melk kon hij goed verdragen en kreeg om de 2uur 1,5ml melk via een maagsonde. Helaas kreeg hij in de eerste week een infectie. Dat was een bacterie die per ongeluk was meegekomen in de katheter. De artsen vertelde ons dat ze aan deze bacterie al kindjes verloren waren en dat het nu afwachten is tot de antibiotica aanslaat. 

Hij is heel erg ziek geweest en was te slap om zelfstandig te kunnen ademen dus moest hij aan de beademing. Hij kreeg geen melk meer omdat verteren teveel energie kostte. Kangaroeën mocht ook niet meer omdat hij al zijn energie in het genezen moest steken. Als ouder stonden wij machteloos en konden we alleen maar hopen dat hij snel beter werd.

Een week is hij zwaar ziek geweest maar gelukkig heeft de antibiotica zijn werk gedaan want Kamiel werd beter en kon terug zelfstandig ademen. Langzaamaan kon hij meer melk verdragen. En konden de dokters de hoeveelheid melk verhogen omdat het belangrijk was om van zijn infuusje af te geraken. Dat is hem ook gelukt. Al een kabeltje minder. 

Op 1 januari woog hij 2kg en dat betekende dat hij eindelijk een badje buiten de couveuse mocht krijgen. Wat een zalig gevoel voor hem en voor ons dat hij eindelijk water kon voelen en niet meer moest opgefrist worden met compresjes.

Hij kon nu ook kleertjes aan doen. Eerst een aantal dagen met enkel een rompertje en toen hij dat goed verdraagde ook een pakje. Met zijn kleertjes aan werd het wat te warm in de couveuse en mocht dan ook het dak ervan af. 

Het ademen ging beter. Hij kreeg een ander zuurstofbrilletje waar enkel nog een druk naar zijn longetjes werd geblazen. Zuurstof had hij niet meer nodig. Na een maandje kon hij de overstap maken naar een lage flow. De allerlaatste stap naar ademen zonder ademhalingsondersteunig. Dit is een buisje met een heel klein gaatje in dat een druk geeft van 0.1L. Toen hij geboren was had hij 12L. Hij doet het dus super goed! 

Met de lage flow was zijn neus en mond goed vrij en kon hij beginnen om te leren drinken. Ik gaf borstvoeding en hij had al eens gezabbeld aan de borst maar drinken deed hij nog niet. Een borstvoedingsconsulente is hier heel erg intensief mee bezig geweest en uiteindelijk is het gelukt. Hij kan drinken! 

Hij is overgeplaatst naar het Virga Jesse ziekenhuis in Hasselt omdat dit voor ons dichter bij huis was en ik zo meer voedingen kon gaan doen.

Op zijn 2de dag in Hasselt had hij zijn maagsonde uitgetrokken. Hij gaf zelf aan deze niet meer nodig te hebben en heeft sindsdien ook geen meer nodig gehad. 

Na een aantal keer proberen lukte het uiteindelijk ook om zonder ademhalingsondersteunig te kunnen. 

Hij mag eindelijk naar huis. Wij kregen een rooming-inn kamer voor de laatste dagen zodat wij dag en nacht bij hem konden zijn en voor het eerst voelde wij ons echt ouders. De verzorging mogen wij helemaal zelf doen en de verpleging is er voor moest het nodig zijn. 

Op 10 februari 2022 was zijn uitgerekende geboortedatum. Op 13 februari heeft hij het ziekenhuis mogen verlaten. 

Ons vechtertje heeft dat super goed gedaan. Wij zijn heel trotse ouders.