Genieten van je kraamweek...

In mijn vorige blog vertelde ik over de geboorte van Vince. Dat hij de laatste week niet mee bewoog, en dat dat kwam door te weinig vruchtwater. Ook vertelde ik over de bevalling dat die op wat puntjes na redelijk goed verlopen was. Na een nacht in het ziekenhuis mochten we gelukkig lekker naar huis om te gaan "genieten"

Thuis aangekomen hadden we gelijk een fotoshoot gepland voor het geboortekaartje. Nou naar mijn mening is dat niet voor herhaling vatbaar! We hadden gelijk een huis vol, en zo een groot huis hebben wij niet. Vrienden van ons zijn fotograaf, dus zij waren er met zijn 2en hun dochtertje was erbij, kraamzorg was er, mijn ouders en zus pfft dat was echt even te veel van het goeie. Maar we hebben nu wel hele mooie foto's en geboortekaartje! We hebben ook nog een hond die heel druk en enthousiast is dus als een gek door het huis heen renden. Ook doordat we 3 dagen in het ziekenhuis waren was hij blij ons weer te zien en word hij natuurlijk extra druk!
Toen iedereen weg was waren we gesloopt, en zijn we lekker met zijn 3tjes rustig de avond in gegaan. 

De volgende dag verliep redelijk goed. Ik moet zeggen dat de hechtingen/pijn mij flink tegen viel. Ik had er nooit bij stil gestaan na de bevalling nog pijn te hebben, nou dat heb ik geweten! 

Na 2 dagen begon het. Ik gaf borstvoeding, en had daar een heel mooi en romantisch beeld van. Maar niet daarvan was waar! Vince wou niet drinken, het lukte hem niet. Hij kon niet goed aanhappen. Ook met tepelhoedjes lukte het gewoon echt niet. we hadden toen besloten om hem te gaan bijvoeden. 
Ik moest hem dan eerst aanleggen, daarna kolven, en daarna moesten we nog voeding geven via een bekertje/pincetje. Alles bij elkaar waren we dan 2 uur bezig, en een uur later begonnen we weer. Ook in de nacht moesten we dat gaan doen. Wat was ik blij dat mijn vriend 2 weken vrij had genomen! Zo kon hij mij daar goed mee helpen. We hebben dat 2 dagen gedaan, en toen heb ik gesloten om volledig te gaan kolven en het dan via een flesje te gaan geven. 

Vince had zijn temperatuur had hij al die dagen al niet onder controle, en kraamzorg zei dat we dat moesten opvangen met kruiken. Maar donderdag avond had hij verhoging. Hij had 38.0, dus wij gelijk verloskundige gebeld. zij waren overdag  langs geweest voor de hielprik, dus haar conclusie was dat ze had gezien dat we hem te warm hadden aangekleed. Het was eind oktober en hij had gewoon een romper/langemouwenshirt/broekje aan, maar je gaat er vanuit dan de verloskundige het beter weet, dus wij hebben hem in zijn rompertje neer gelegd om wat af te koelen. De hele donderdag nacht/avond heeft Vince alleen maar liggen huilen, en werd zijn temperatuur maar niet goed. We hebben een aantal keer met de verloskundige gebeld, maar zij zeiden elke keer dat het niks is en we gewoon moesten gaan slapen. Iets wat echt onmogelijk is als je een baby heb die gewoon echt niet stil te krijgen is. 

Volgende ochtend kwam de kraamzorg gelukkig weer. Toen zij hem zag moesten we van haar gelijk weer de verloskundige bellen omdat zij zag dat hij er grauw uitzag, en zijn temperatuur nog steeds niet goed was dus zij maakte zich ook zorgen. Met veel moeite zei de verloskundige dat ze die middag even zouden langs komen. Uiteindelijk waren ze er eind van de ochtend. Toen ze binnen kwamen zeiden ze gelijk dat ze zagen dat Vince vladderde. Dat is een teken van ondervoeding. Vince was ook flink afgevallen, maar hij dronk ook vaak niet hoeveel hij nodig had. We hadden van de kraamzorg al wat tips gekregen om hem te "dwingen" om te drinken. 
Verder vonden ze dat hij er goed uit zag, en zeiden ze dat we even moesten aankijken. Ze hadden volgens mij meer het idee dat wij het niet aankonden dan dat er echt wat aan de hand was. Wij waren dan ook flink pissig omdat we gewoon voelde/merkte dat er echt wat was. 

Uiteindelijk belde de verloskundige gelukkig na een uur dat als we dat graag wilden, dat we dan naar het ziekenhuis mochten om hem te laten controleren. Dus wij gelijk spullen pakken en op naar het ziekenhuis.

Daar aangekomen vonden ze het een lastig verhaal. Ze vonden hem goed alert, maar een baby met verhoging hoort niet, en dat was dan ook de doorslag om hem daar te houden ter observatie. We moesten hem voor elke voeding temperaturen, en opschrijven hoeveel hij had gedronken. Zijn temperatuur was elke keer rond de 38.0. Ze hadden gezegd dat als hij 38.5 zou hebben dat ze bloed zouden gaan prikken, maar hij kwam elke keer tot de 38.4 dus deden ze dat niet. Pas na 2 dagen had hij "gelukkig" 38.5 en zijn ze eindelijk gaan prikken.

En toen kregen we een keiharde onverwachte klap in ons gezicht. Ons mannetje van nog geen week oud had een hersenvliesontsteking! Niemand, ook de artsen zagen dat aankomen. Ze hebben hem toen ook direct aangesloten om alle soorten antibiotica om zeker te weten dat ze het "beestje" gelijk zouden gaan aanpakken. 

Maar dat gebeurde niet...