Geniet ervan: 2de trimester!

Eindelijk brak trimester 2 aan, iedereen had op mijn hart gedrukt het wordt beter. Stiekem keek ik er naar uit, slokdarm verbrand en elke ochtend hetzelfde ritueel werd wat te veel van het goede, om nog maar te zwijgen van de vermoeidheid. Gelukkig hadden we 2 weken verlof, hierin werd veel gepland maar weinig uitgevoerd, dozen stonden al 3 maanden op dezelfde plaats en het frustreerde mij enorm maar ik liet het gewoon gaan. Ik was er niet fit voor het kwam wel.

September was ook de periode waarin er een grote omekeer kwam op mijn werk, ik moest het roer opvangen voor de komende maanden. 'Vanaf november ben ik terug wel maar beperkt maar we wisselen mekaar af.' Ik wist wel beter als hij in december terug kwam was het vroeg. Gelukkig heb ik een fijne collega die als snel zag hoe ik ploeterde en wie mij een hand hielp. Om nog maar te zwijgen van de ongemakken, want dat overgeven stopte niet. Gaviscon en Pantoprazol hielpen mij na weken ploeteren, 5kg was ik afgevallen en leefde vooral op soep en boterhammen.

Hier en daar begon ik terug eten te maken maar vaak van korte duur, als je nu denkt dat ik mijn man heb verwaarloosd zou ik volmondig "ja" zeggen maar nee hoor, hij vond het geweldig! Mijn man leeft niet graag in een ritme, is een nachtdier en komt rond met 3u slaap. Ik ben daar het tegenovergestelde van: 22u bedtijd, tussen 7-8.30 ontbijt, 12-13u middag, 17-19u avondeten en dan nog een lekker warme douche of bad. Ritmischer dan dat kan niet. Nu mensen die migraine hebben kennen dit patroon wel, heb je geen patroon of wijk je hier serieus vanaf is je heel week naar de zak.

Een voordeel in mijn zwangerschap is wel dat na september mijn migraine "weg" was, nu heb ik staan juichen en springen maar de realiteit is wel dat hij mooi weer terugkomt. Ik heb een speciale vorm waarbij ik dus anti-epileptica inneem, ook nu nog tijdens de laatste maanden. Risico vol, maja maar ik heb echt geen keuze. Dit was echt een van de reden dat ik de NIPT test belangrijk vond.

Oktober brak aan en het hectisch leven ging verder, er begon wel eindelijk een draaipunt te komen. Tegen het einde van oktober werd ik iets actiever. Helaas dit jaar met veel pijn in het hart geen Halloween decoratie. Ik had er zo op gehoopt, want dat is het eerste wat je wilt doen in je nieuwe huis, decoreren. Maar na een keer of 6 aan een doos gestoten te hebben ben ik in volle actie geschoten met uitpakken. In heel mijn huis durf ik op 2 plaatsen niet te komen, dat is de kelder en de zolder. Ik moet wel zeggen het is ordelijke chaos. Ik weet alles staan maar het ziet er niet uit! Om nog maar te zwijgen wat voor rommel er nog tussen zit. Nu heb ik mij al lang voorgenomen om daarvoor de "deur" gewoon toe te trekken, alles gaat toch niet meer lukken voordat hij er is. Oja en deuren hebben we nog niet!

De eerste stress prikkelen deden zich voor krekel en vermoeidheid nam echt wel de overhand. Op het werk ging het niet beter, het was dweilen met de kraan open. Er zat mij, buiten het zuur en misselijkheid, na de hele voorjaarslockdown mij al voor lange tijd iets dwars. Ik kon en durfde het niet benoemen maar het hoge woord kwam eruit, is dit mijn carrière? Mijn man heeft een goede en stabiele job en verdient voor 2 van mijn loon word er geleefd en de rest steken we in ons huis. Doordat ik de aanvraag deed voor onthaalmoeder, kwamen we tot de conclusie dat wij tegen het maximum bedrag zaten. Hier gingen toch wel even onze ogen open om hem 10 dagen in de week weg te doen was ik bijna de helft van mijn loon kwijt. Dit werd toch een aantal weken het gespreksonderwerp, voor mij kwam de drop weer later maar mijn man had al lang in de gaten dat het werk mij geen voldoening meer gaf. Ik daarin tegen hield vol dat alles na de winter wel beter werd. Ook brak er hier een 2de lockdown aan, eentje die ik met open armen ontving want de nesteldrang begon zich aan te kondigen. Helaas viel mijn sector onder essentieel, maar al snel hadden wij door dat de agenda nooit vol geraakte. Na veel discussie werd er geknipt in de uren. Rouwig was ik er niet om, de vermoeidheid en stress sloegen hard toe. De huisdokter zag het aan de bloeddruk omhoog of extreem naar omlaag, een vriendelijke waarschuwing volgde. Ook kwam de suikertest in beeld. De eerste test was niet goed, ach ja niet goed. Ik zat er met 8 puntjes over, maar ja hup de lange test. Deze kwam er dan toch eindelijk positief eruit, bleek dat s'ochtends gegeten te hebben de boosdoener was, want na 2 boterhamen binnen te proppen hield ik mij s'ochtends aan koekje met een laagje chocolade. Dit kan natuurlijk niet en moet onmiddellijk afgestraft worden! ;)

Wat voor een toekomstige moeder ben ik wel niet?!

Wel eentje met zwangerschapsdementie en dit hele stuk terug heeft moeten ineen puzzelen doormiddel van korte dag notities en niet te vergeten die trots is met haar bolle buik en eerste 'stoempies'!