Gemis van de laatste maand

15 augustus 2019 zou ik uitgerekend zijn van onze zoon. Echter is hij precies een maand eerder, op 15 juli, al geboren. Na een plotselinge bevalling maakte onze Teun een goede start. Hij hoefde niet aan de beademing. En sondevoeding was ook niet nodig. Voor een premature baby was hij ook prima qua gewicht. Enkel zijn glucose moest via een infuus nog op peil gehouden worden maar na een dag of twee mocht deze ook verwijderd worden. Na een week in het ziekenhuis mochten we dan ook al naar huis. En eenmaal thuis aangekomen kwam eigenlijk de klap pas. Ik had niet gedacht dat het me toch nog zo bezig zou houden. Een maand te vroeg is lang niet zo heftig als de baby'tjes van amper een kilo zwaar die maanden lang in het ziekenhuis moeten blijven. Teun deed het goed, hij dronk goed en sliep goed. Hij zag nog wel flink geel vanwege zijn bilirubine en hij bleef in de eerste twee weken voornamelijk af vallen maar niets om ons zorgen over te maken volgens de kinderarts. Hij zou enkel wat meer in de gaten gehouden worden wat betekende dat wij de eerste weken na de bevallen meermaals terug naar het ziekenhuis moesten. Máár al met al dus een goede afloop.Waarom voelde ik dan een gemis? In het begin kon ik mijn vinger er niet op leggen. Er kwam veel bezoek, dingen werden geregeld en ik ging maar met de stroom mee. Teun sliep en dronk de eerste weken thuis prima. Een paar weken later begonnen hele zware tijden voor ons maar nu was in principe dus alles oké, maar toch ook niet. Mijn vriendin en buurvrouw was in oktober uitgerekend en mede door haar laatste loodjes besefte ik wat er miste.  Ik miste zijn getrappel in de buik. Ik miste het zwanger zijn.  Ik miste die éne maand. Die ene maand waarin Teun nog in mijn buik had moeten zitten.De maand waarin ik de laatste hand aan de babykamer zou leggen. Waarin ik met verlof zou gaan na nog lang doorgewerkt te hebben. Waarin ik nog rustig wat middagdutjes zou doen. De maand waarin ik alle kleertjes zou wassen en mijn nesteldrang de vrije loop zou geven. De maand waarin ik nog zonder me ergens druk over te hoeven maken lekker kon genieten van een taartje op het terras in de zon. De laatste weken voor mijn bevalling begon ik me eigenlijk pas een beetje zwanger te voelen. Mijn buik was nog helemaal niet zo groot. Vaak dachten mensen ook dat ik pas een maand of 5 ver was. Ik had amper last van klachten en werkte gewoon zoveel mogelijk door en stelde veel dingen uit naar mijn verlof. Hoewel het werk lichamelijk nog prima ging zag ik wel steeds meer uit naar mijn verlof en de plannen die ik ervoor gemaakt had. Een lijstje met benodigdheden voor een vluchtkoffer. Een geboorteplan wat ik nog af wil maken en zo voegde ik bijna iedere dag nog wel iets toe aan mijn to do lijst. De laatste week voor mijn verlof zou beginnen voelde ik me minder fit. Ik had last van een grieperig gevoel en was moe. Ik heb me welgeteld één middag ziek gemeld en na die dag knapte ik flink op, genoeg om de dag erna weer naar werk te gaan. Ik hoefde immers nog maar drie dagen tot ik met verlof zou gaan dus dat was nog wel vol te houden. En toen, de volgende middag, twee dagen voor mijn verlof in zou gaan, beviel ik van Teun.Alles moest ineens heel snel, noodoplossingen werden aangedragen. Er was geen tijd voor 'even nog dit of dat'. Mijn babyshower werd een after-babyshower. En amper twee maanden na de geboorte van Teun kreeg ik een intens verlangen om weer zwanger te zijn. Nu negen maanden later steekt het heel af en toe nog wel een beetje om een hoogzwangere vrouw te zien en daarbij mijn gedachte op de volle loop te laten. Maar dan denk ik terug aan alle mooie momenten van de afgelopen maanden en dat geeft me weer energie. Een andere goede vriendin van me is bíjna uitgerekend. Ik ben ontzettend blij voor haar en vind het prachtig en zo bijzonder om het van zo dichtbij te mogen meemaken. Het helpt mij nog steeds met alles een plekje te geven. En hoewel het nooit hetzelfde gaat zijn hoop ik in de toekomst het hele wonderlijke avontuur nog eens te mogen ervaren, maar dan het allerliefste wél van begin tot eind.