Geluk na veel verdriet

12 weken niet zwanger zijn om voor verder onderzoek in aanmerking te komen… we besloten om het nog één keer te proberen. Mocht het weer verkeerd zijn dan zouden we wel de molen in gaan. Maar optimistisch als we zijn gingen we uit van het credo; drie keer is scheepsrecht. 

Medio augustus had ik een positieve zwangerschapstest! Ik was superblij, maar vooral gereserveerd. Eerst zien, dan geloven. We zouden het ook nog niet bekend maken aan familie, eerst afwachten. 

Een week later kregen we van schoonzus een cadeautje; een lijstje met de mededeling dat er gezinsuitbreiding op stapel stond! Zwager en schoonzus verwachtte een kindje. Wat een fantastisch nieuws. Ik vroeg hoe ver ze was.. niet heel veel verder dan ik. Ik kon mijn mond niet meer houden en vertelde dat het ook bij ons zo ver was. Hoe bijzonder is dat! 

Op 2 september hadden we de eerste echo. Superspannend. We zagen een klein garnaaltje met een flikkerend lichtje! Een kloppend hartje. Mijn hart maakte een sprongetje. Vertrouwen in dit kindje begon te groeien. Ik begon ook steeds zieker te worden. 2 weken later lag ik helaas in het ziekenhuis; uitgedroogd door hyperemisis gravidarum. 2e keer, bij mijn dochter had ik het ook. Het enige verschil tussen toen en nu was dat ik nu wist wat te doen. 

Op 26 oktober deden we een geslachtsbepalende echo. We mochten dit keer een zoon verwachten. Wat fantastisch, na onze dochter nu een zoon. Een koningspaar. Ik vond het geweldig. 

Met de misselijkheid ging het steeds beter, en rond 20 weken was het zo goed als weg. Wat een verademing.

De 20 weken echo was goed! En zo kabbelde mijn zwangerschap voort. Helaas krijg ik te maken met bekkeninstabiliteit waardoor ik steeds minder goed kon lopen, zitten, liggen. Ik kreeg een rolstoel en er werd een bed voor me opgezet in de woonkamer. Allemaal voor het goede doel. 

De uitgerekende datum (22-4) naderde. Mijn schoonzus beviel ondertussen op 14 april van haar prachtige zoon Skye. Bij mij zat er nog geen beweging in. Niks, noppes, 0,0! Ik trok het niet meer, gelukkig mocht ik naar de gynaecoloog en die besloot me te gaan inleiden. Op 23-4 kreeg ik een ballonnetje en op 24-4 om 17:30 is na een magische bevalling geboren; Lewis. Mijn regenboog, mijn kleine vriend, mijn wereld.