Geen zorgeloze zwangershap

Dat zwanger worden niet vanzelf ging wisten we inmiddels wel na alle tegenslagen van ICSI.

Maar we waren eindelijk zwanger van onze laatste embryo met hulp van Duitsland.

Maar een zorgeloze zwangerschap hadden we helaas niet.

In het begin van de zwangerschap had ik veel bloedverlies, zoveel dat we iedere keer weer dachten dit is een miskraam. Maar gelukkig de embryo bleef lekker bij mijn plakken en groeide iedere week weer iets.

Na de 20 weken echo werd er besloten dat ik medisch ging worden ivm de 2 bloedverdunners en het bloedverlies in het begin van de zwangerschap. Ook de placenta lag erg voor de uitgang en ze wilde me toch liever goed in de gaten houden.

Vanaf 24 weken kreeg ik om de 2 weken groei echos om te kijken of de baby goed groeide ondanks alle medicatie.

En dit was de ene keer wel andere keer weer iets minder dus deze echo's werden ook geen leuke echo;s meer maar meer onzekere echo's. Waarom moeten babys volgens het ziekenhuis nou zo in lijntjes groeien en kunnen ze je niet iets meer gerust stellen. Wij mensen zijn toch ook niet allemaal hetzelfde en wegen hetzelfde zijn even lang enz.. maar fijn ik zat daar dus iedere keer met onzekeheid.

We besloten nog even lekker in september op vakantie te gaan. Wel in nederland maar we hadden heerlijk weer dus dat was geen probleemHelaas werd ik snachts wakker met menstruatie pijn.. Ik dacht nog he wat nu weer en besloot het ziekenhuis te bellen. Ze vonden het toch wel verstandig dat ik even langs zou komen, Mrja we waren op vakantie om nou weer even 2 uur terug te rijden. Dus ze gingen een ziekenhuis bellen wat daar in de buurt zit en zouden mijn dossier even doormailen zodat ze op de hoogte zijn.

Daar reden we dan midden in de nacht naar het zieknhuis met 27 weken.. Eenmaal daar werd ik aan de CTG gelegd en daaruit bleek dat ik al weeen had. NEE DIT KAN NIET!! niet met 27 weken... We mogen naar huis na een aantal onderzoeken en ik moet rustig aan doen want de baby mag nog niet geboren worden. En zeker niet in dit ziekenhuis want hun halen geen babys onder de 27 weken. 

Van de vakantie konden we niet echt meer genieten en besluiten eerder naar huis te gaan. Thuis vertrouwd en mocht de baby toch eerder komen waren we in onze eigen omgeving en in Rotterdam hebben ze en goed ziekenhuis wat dus dichtbij is.

Maar gelukkig de weeen zakken weg en de weken kruipen langzaam voorbij..

Vanaf 18 weken voelde ik de baby al erg goed schoppen maar vanaf 28 weken bijna niet meer tot nauwlijks.

Ik krijg bijna iedere week wel een CTG en moet vaak langskomen voor extra controles.

Gelukkig ben ik in goede handen in het ziekenhuis maar fijn is dit niet. Vanaf 27 weken zit ik al 'ziek' thuis. En heb nog weinig van mijn zwangerschap kunnen genieten.

Met 32 weken besluit het ziekenhuis dat ik thuis mag monitoren zodat ik iedere dag thuis de CTG aanleg en het vervolgens doorstuurt naar het ziekenhuis en de artsen daar de CTG beoordelen want iedere keer weer naar het ziekenhiuis gaan koste me zoveel energie.

Dit gaat goed 1x per week CTG in het ziekenhuis en de rest lekker thuis.. De CTG gaan goed en de baby doet het prima.

Totdat ik met 35.6 naar het ziekenhuis moet vanwege hoge bloeddruk en een drukkend gevoel op mijn buik. De artsen doen allerlei onderzoeken en leggen me nog een keer aan de CTG alles ziet er goed uit en het zullen me darmen wel zijn.. Gelukkig zakt de hoge bloeddruk en ik mag naar huis...Snachts met precies 36 weken breken me vliezen om 00.:43. 

Het waren dus niet mijn darmen de dag ervoor maar me buik was toch al iets aan het rommelen voor de bevalling.

Hoe het hierna gaat in het ziekenhuis wordt vervolgd...