Geef jij nog steeds borstvoeding???

Ik wilde mijn zoon borstvoeding geven na de geboorte en dat is gelukkig goed gegaan (ondanks een borstontsteking). Over die keus krijg je al gemengde reacties, tot ooh wat knap van je, dan weet je toch niet hoe veel hij gedronken heeft, of daar krijg je hangtieten van.

De volgende opmerking van zowel mensen die het "leuk" vinden dat je borstvoeding gaat geven en "tegenstanders" van borstvoeding is dan: "Hoe lang ga je borstvoeding geven dan?" Mijn antwoord daarop was: "Dat zie ik wel", omdat ik voor mezelf niet echt een periode heb afgesproken. Ik heb natuurlijk wel wat onderzoek gedaan en ben erachter gekomen dat het voor mij persoonlijk het een rare keuze is om borstvoeding te geven maar na 6 maanden al te stoppen en dan wel over te gaan naar flesvoeding. Een baby heeft eigenlijk aan borstvoeding voldoende het 1e jaar (met een beetje bij voeden van groente etc. na 7 maanden). Dus voor mij was wel duidelijk dat ik langer dan 6 maanden borstvoeding wilde geven.

Nu is Neo 2,5 jaar en krijgt hij nog altijd Mamamelk, zoals wij het zijn gaan noemen. Hij eet en drinkt voor de rest goed, maar soms heeft hij nog wel behoefte aan Mamamelk. Als hij ziekjes is, en dat is hij eigenlijk niet vaak op een verkoudheidje na, krijgt hij wat meer Mamamelk. Maar over het algemeen alleen maar in de ochtend, of als hij even niet meer kan slapen in de nacht en nog maar heel soms voor het naar bed gaan of in de middag.

Ik heb er geen moeite mee om nog borstvoeding te geven. Ik vind het inmiddels iets heel normaals. En als ik erop terugkijk ben ik blij dat ik mezelf en Neo geen borstvoedingtermijn heb opgelegd. Het vermindert vanzelf, en ik heb geen gedoe gehad met het stoppen van borstvoeding geven. Nu moet ik ook eerlijk zeggen dat ik niet weet of een baby/kind hiervan echt moet "afkicken". Maar ik neem aan dat zo'n overgang wel wennen is voor je kindje.

Hoe lang ik ermee door blijf gaan weet ik niet, maar het geeft wel rust om er niet te veel over na te denken. Het enige dat ik wel weet is dat het nooit verkeerd kan zijn om door te gaan met borstvoeding na die 6 maanden (hoe ze aan die periode zijn gekomen weet ik ook niet). Ik denk dat zolang je kind nog jong is en zijn immuunsysteem nog zoveel in ontwikkeling is, het juist belangrijk is dat mama helpt om op deze manier wat antistoffen aan te dragen. Ik vind moeilijk om me voor te stellen dat al die voedingswaardige voordelen, de voordelen voor het afweersysteem etc. plotseling zouden zijn verdwenen als mijn zoon 6 maanden of en jaar geworden was.

Mensen zijn verbaasd en vinden het vreemd dat een kind nog op 2,5 jarige leeftijd de borst krijgt. En dat begrijp ik wel, omdat het in het westen niet gebruikelijk is. Misschien ook wel doordat mama's werken en voor het gemak gekozen wordt, maar ook omdat er veel te weinig informatie wordt gegeven bij consultatiebureaus en andere instellingen. Ik ben dus wel voor een promotie van borstvoeding ook na 6 maanden.

Let wel: ik respecteer ieders keuze, maar ik baal er soms wel van dat mensen zich niet goed laten voorlichten en fabeltjes die de ronde doen, hun keuze bepalen voor zowel de beslissing wel of geen borstvoeding als de beslissing om borstvoeding na een bepaalde leeftijd te stoppen.

Op de website borstvoeding.com staat heel veel informatie en onderzoek waar ik echt veel aan heb gehad. En deze site is echt niet alleen voor moeders die borstvoeding geven, hoewel de naam anders doet vermoeden.

Kies je voor borstvoeding, dan hoop ik dat alles goed gaat en je vooral in het begin niet te snel opgeeft. Neem bij twijfel een goede lactatiekundige (borstvoedingsdeskundige) in de arm, hierover wordt ook veel te weinig vermeld, veel vrouwen weten niet eens dat die bestaan. Zij staan dag en nacht voor je klaar en weten precies waar ze kunnen helpen. Dus zijn er problemen, twijfel dan niet en laat zij je helpen, vaak is het snel en makkelijk opgelost, of kunnen zij je geruststellen.

Kies je voor flesvoeding, ook prima. No judgement here!! Iedereen heeft voor elke keuze zijn eigen overwegingen gemaakt.

(Foto is van Kay Poelen)