Snap
  • Baby
  • Nachtmerrie
  • langduriggebrokenvliezen
  • vroegtijdiggebrokenvliezen

Gebroken vliezen met 25 weken

Als je grootste nachtmerrie werkelijkheid wordt

Als je ergste nachtmerrie werkelijk wordt....

We kwamen die zaterdag net terug van vakantie. Onze laatste vakantie samen, in Frankrijk. We wilden zelfs eerst 2 weken naar de Canarische eilanden gaan, maar besloten 1 week van te voren om een last minute midweek Centerparcs te boeken. Dan waren we de eerste week lekker weg en de tweede week konden we nog doorgaan met de kinderkamer.

Zondag avond waren we nog uiteten geweest met mijn ouders. Ik voelde me toen nog niet raar. Maar toen we ‘S avonds in bed lagen, voelde ik me anders. Ik was erg onrustig en steeds op de wc verloor ik ná het plassen wat vocht. Eerst dacht ik nog dat ik me gewoon aanstelde, maar ik kon niet in slaap komen omdat ik me zo onrustig voelde. Ik was pas 25 weken zwanger, dus waar maakte ik me eigelijk druk om? Omdat ik echt niet rustig werd en mn vriend wilde slapen,(toen nog totaal niet bewust van wat er aan de hand was), besloot ik toch de verloskundige te bellen. Het was inmiddels al 23:00 dus ik voelde me nogal bezwaard. Ze vertelde dat ik me geen zorgen hoefde te maken, het was immers urine wat ik verloor dacht zij, maar we moesten toch even naar het ziekenhuis gaan om voor de zekerheid te checken of het geen vruchtwater was.

Zo gezegd, zo gedaan en rond 23:15 zaten we in de auto met mijn opgevangen vocht. In de auto dacht ik nog: het is bijna zeker vruchtwater, want het is hartstikke helder vocht en zeker geen urine. Maar ook al is het vruchtwater, zal er niks aan de hand zijn en gaan we weer naar huis. Ik wist helemaal niks over vroegtijdig gebroken vliezen, en was in de veronderstelling dat we gewoon weer naar huis mochten die nacht....

Aangekomen in het ziekenhuis mochten we plaats nemen in een kamertje en het vocht inleveren. Na ongeveer 10 minuten kwam de dokter terug en ze vertelde ons dat het vruchtwater was en dat ik gelijk opgenomen zou worden. Ik moest gelijk aan de CTG. 

Omdat ze in dit ziekenhuis alleen konden helpen vanaf 32 weken zwangerschap, moest ik overplaatst worden naar een ander ziekenhuis. Aangezien alle ziekenhuizen vol lagen in de buurt, hoorde we Zwolle en zelfs België voorbij komen... (vanaf omgeving Haarlemmermeer). Ze vertelden dat we geduld moesten hebben en dat we later in de nacht te horen kregen waar we heen zouden gaan.... inmiddels was het +-