Gaan wij langs de dode baby?

Dit weekend waren wij eigenlijk uitgerekend vorig jaar. Ons kleintje zou eigenlijk dit weekend 1jaar geworden zijn. Inmiddels zijn wij natuurlijk gezegend met onze lieve Fleur die nu bijna 7 maanden is en zijn wij MEGA dankbaar en gelukkig met onze kleine dame maar dat neemt niet weg dat wij nog geregeld denken aan ons andere kleintje(s) die we verloren zijn met de laatste in het bijzonder (zie andere blog over onze miskramen).  Mason was bij de laatste miskraam (missed abortion) natuurlijk erg jong en die begrijpt het wel maar is er toch minder bewust mee bezig. Caithlynn heeft het echt zo bewust meegemaakt dat ze geregeld vraagt of we even langs 'de dode' baby kunnen. Die hebben wij begraven bij mijn zusje wat het weer mega speciaal maakt. Je kind hoort niet onder de grond maar veilig in je armen.

 Ik vond het zo moeilijk om ons kleintje daar achter te laten. Het leven gaat door en de tijd slijt. Je denkt er minder vaak aan, je leven gaat door maar dat neemt niet weg dat je verdriet er nog steeds kan en mag zijn. Sommige mensen zullen denken: 'wat zeur je nou? Je hebt 3 kinderen'. En dat mag maar iedereen die een kindje heeft verloren weet wat ik bedoel. 

Wij hebben inmiddels 3 prachtige kindjes (al bent ik natuurlijk bevooroordeeld 😜). Maar ik weet ook dat er mensen zijn die na een miskraam niet meer een kindje hebben kunnen krijgen en misschien nog steeds die een fase zitten om hun droom te verwezenlijken. Mijn gedachten zijn bij ook bij jullie. Ik blijf voor jullie duimen en hoop dat jullie ook snel de kracht van een positieve test mogen ontvangen🙏🏽🍀.