Ga terug naar start

Maart 2018. Onze kleine Daniël was alweer een half jaar oud. Zo klein was ie al niet meer en het kroelen met mama stond niet meer zo hoog op zijn agenda als op de mijne. Men wat miste ik het kleine baby'tje en het gekroel. Natuurlijk was dit ook ontzettend leuk, maar langzaam begonnen wij na te denken over een tweede kindje. 

In juni zou mijn broer gaan trouwen. Na de bruiloft zouden wij gaan evalueren hoe we erin stonden. Maar toen we het eenmaal uitgesproken hadden in maart begon het steeds meer te kriebelen bij me. 

Zwanger zijn was niet m'n grootste hobby. Maar toch blijft het magisch. Alle beperkingen die bij een zwangerschap hoor maken me geïrriteerd en zorgen ervoor dat ik juist alleen maar meer zin heb in wijn, sushi en meer. Net een klein kind ben ik, haha. 

Maar zoals ik al zei, het blijft magisch. En ondanks m'n iet wat spannende bevalling (zie vorige blog) wilde ik dit ontzettend graag nog een keer meemaken! In mei besloten we daarom om toch gewoon "rebels" te doen en er voor te gaan. Ook al hadden we geen haast, de spanning die het geeft trek ik slecht. Ik heb graag dingen onder controle dus de ovulatie testen werden weer aangeschaft en bij het eerste moment dat je kan testen had ik al twee keer getest. Helaas werd ik ongesteld. Ik besloot dus maar extra te gaan genieten van de bruiloft en het drankgebruik dat nog mocht, want voor je het weet kan het negen maanden niet meer!

De dagen na de bruiloft waren mijn vruchtbare dagen dus we gingen weer volop aan de bak. Bij de eerste was ik met drie keer proberen zwanger, maar ik had nu verwacht er veel langer over te doen. Ook omdat m'n cyclus nog niet helemaal was zoals het voor mijn eerste zwangerschap was. Stresskip als ik normaal gesproken was wist ik nu de zwangerschapstesten te bewaren tot aan de dag dat ik eigenlijk ongesteld moest worden volgens mijn app. Maar met 0 symptomen en een cyclus die eigenlijk nog nergens echt regelmatig was, heb ik zelfs die dag niet getest. 

Tot ik de dag erna uit m'n werk kwam en toch wel erg benieuwd was. Mijn man was nog niet thuis en de kleine lag nog even te slapen, want die kwam altijd moe thuis van de opvang. Ik heb, soort van tegen m'n eigen zin in, toch een test gedaan. Toen ik na vijf minuten keek zag ik toch echt overduidelijk een tweede streep! Huh?! Nu al?! Dit had ik zo niet verwacht! 

Toen mijn man kwam thuis hebben we eerst nog even over koetjes en kalfjes gesproken. 'Wat heb je geluncht vandaag?' 'oh. Een broodje eiersalade en een broodje kaas. En jij?' 'Een broodje rosbief, maar volgens mij mocht ik dit helemaal niet meer eten'. M'n man keek me vragend aan en snapte er weinig van. Ik pakte de test uit de la en gaf dit aan hem. 

Toen hebben we even keihard in ons handjes geknepen en de verbazing was duidelijk af te lezen aan onze gezichten. We kregen er nog een kindje bij! We gaan weer terug naar start en mogen het allemaal weer opnieuw doen!