Fulltime kolven vs. live voeden

Ik ben pro borstvoeding maar ben ook zeker reëel. Sowieso moet je als ouder doen wat goed voelt en waar je achter staat. Een happy mom (of dad) is een happy kid. Ik heb altijd geroepen dat ik graag borstvoeding wilde geven, al ver voordat er kinderen in de "pijpleiding" zaten. Inmiddels 2 kinderen rijker, en 2 totaal verschillende ervaringen betreft borstvoeding.

Toen Thijmen werd geboren was 1 van de eerste vragen: "wil je borstvoeding geven?" Volmondig zei ik ja en werd ik hierin begeleid. We waren tijdens de zwangerschap naar een cursus borstvoeding geweest die werd gegeven vanuit het kraamcentrum waar we ons hadden aangemeld. Verder was ik een leek op het gebied van borstvoeding. Kolf had ik nog niet aangeschaft, want ik kon altijd huren als dit nodig was. Het enige wat ik had was een sterke wil en doorzettingsvermogen.

De conclusie "vlakke tepels" was al gauw getrokken. Hierdoor werd het wel lastiger, maar niet onmogelijk. Ik was bevallen in het ziekenhuis en er kwam direct iemand aanzetten met een tepelhoedje, iets waarvan ik dus nog nooit had gehoord. Voor de mensen die nu ook denken een wat? Het is dus eigenlijk een soort siliconen tepel. Deze plaats je (op de juiste manier) over je tepel, waardoor de baby dus wel een tepel voelt en sneller wordt getriggerd tot drinken. Je kan hem ook gebruiken bij tepel kloven om de boel wat te ontlasten. We gingen toen vol goede moed met het tepelhoedje voeden, Thijmen moest er (nog) niet veel van hebben. Advies was om te beginnen met kolven, zodat de productie wel op gang zou komen.

Eenmaal thuis kreeg ik een ontzettend lieve kraamverzorgster, die (gelukkig voor mij) pro borstvoeding was. Ze adviseerde direct een kolf te gaan huren en dat hebben we gedaan. Toen bestonden mijn dagen (naast de normale kraamvrouw dingen) vooral uit: live voeden, afkolven, moedermelk met fles and repeat. Dit was slopend want een newborn moet om de 3 uur gevoed worden, dus dit is tijdrovend. Tel daar nog eens mega kloven bij op en ik ging door de grond, maar bleef doorzetten, mede dankzij de goede support van Niels en de kraamverzorgster.

Al snel trok ik de pijn tijdens het voeden niet, en Thijmen kreeg er ook vrijwel niks uit, want mijn productie was nihil. Dus besloten we het live voeden even te laten. En hebben we ons gefocust op het kolven zodat die productie op gang zou komen. Ook had de kraamverzorgster het vermoeden dat het tongriempje van Thijmen te strak was, en dat dit de reden was waardoor hij zo slecht uit de borst dronk. Toen hebben we eerst een lactatie kundige ingeschakeld om te kijken of wij alles goed deden en die kwam met dezelfde conclusie. Een verwijzing bij de huisarts gekregen voor een afspraak tongriempje klieven (ook hier had ik nog nooit van gehoord, en dit kan dus serieus de borstvoeding belemmeren, en zelfs meer dan dat). Dus tot de afspraak (2 weken later) heb ik besloten te blijven kolven om het voor mij makkelijk (en minder pijnlijk) te maken en Thijmen toch te voorzien van mijn melk.

Na het klieven heb ik Thijmen direct aangelegd, dit ging direct mega goed! Het ging zoveel beter en hij dronk super. Dit hebben we 3 hele dagen volgehouden en toen begon ik te twijfelen of hij wel genoeg binnen kreeg. Met de fles wist ik het natuurlijk direct en we hadden al niet zo’n goede start gehad. Ook kwam hij ieder uur en dat maakte me ontzettend onzeker (wist ik veel dat baby’s blijkbaar regel dagen hebben waarop dit heeeeel normaal is). De onzekerheid en de stress hebben mij doen besluiten te blijven kolven en het uit de fles te geven.

Dit heb ik maanden volgehouden, eerst om de 3 uur kolven, later liet mijn productie het toe om 4x per dag te kolven. Rond de 6 maanden begon ik toch spijt te krijgen, wat als ik had doorgezet? Ik heb toen weer de lactatie kundige langs laten komen om te kijken of ik misschien toch weer live kon voeden. Ze gaf me goede tips en dit leek goed te gaan. Maar doordat Thijmen de fles gewend was dronk hij de borst niet goed leeg. Waardoor ik zat met 6(!) verstoppingen met kerst, niet fijn kan ik je vertellen. Als je ooit een verstopping of ontsteking hebt gehad, dan weet je hoeveel pijn dit doet. Ik had er 4 in de ene borst en 2 in de andere. Toen ben ik definitief overgestapt op kolven en mezelf gezworen bij een volgend kindje meer door te zetten en vechten voor live voeden.

Ik heb het fulltime kolven 16 maanden volgehouden, daarna kreeg ik mijn productie niet hoog genoeg door ziekte en werk helaas, anders was ik zeker langer doorgegaan. Ik deed tot 9 maanden nog wel live voeden als ik een hele dag weg was, zodat ik niet hoefde te kolven. Maar ik moest binnen 24u zeker leegkolven om een verstopping te voorkomen. Na 9 maanden weigerde Thijmen de borst helaas.

Yes! Toen raakte ik zwanger van Casper! Een nieuw wonder en dus ook een nieuw borstvoedingsavontuur. Met alle ervaringen in het achterhoofd van Thijmen, besloot ik na 37 weken zwangerschap te beginnen met prenataal kolven (hier zal ik ook nog wel een blog over schijven als hier interesse voor is.) Ik hoopte hiermee rust te krijgen voor mezelf, een klein voorraadje in de vriezer te hebben en een productie die misschien al enigszins op gang was voor Casper kwam.

Toen Casper geboren was begon hij direct al met zoeken en ondanks mijn vlakke tepels, wist hij het direct te vinden en begon al te drinken! Casper was echt een natuurtalentje. Zo anders dan Thijmen. Hij wist exact wat hij moest doen, en hapte direct mooi aan. Voor de zekerheid hebben ze zijn tongriempje gecheckt en die was helemaal in orde. Eenmaal thuis was ook de kraamverzorgster onder de indruk, geen tepelhoedje, geen kloven, niet kolven om de productie op gang te brengen, alles ging vanzelf.

Na een aantal dagen kwam daar die stuwing, Casper kreeg het niet voor elkaar om aan te happen, dus toen hebben we toch een tepelhoedje gebruikt, dit werkte gelukkig wel, maar kreeg ook kloven. 24u uur 1 borst afgekolfd en de andere borst aangeboden zodat de kloof kon herstellen. En daarna weer live gevoed. Wel met tepelhoedje want ik durfde niet meer zonder. Hij kwam in de kraamweek als een kanon zo snel aan en was na 4 dagen al over z’n geboorte gewicht. Veel sneller dan zijn broer destijds. Maar in de weken erna boog zijn lijntje steeds verder af. Na 2.5 maand was hij zover gezakt dat ik me een klein beetje zorgen ging maken. Niet veel want hij was gewoon vrolijk tussen de voedingen door, dus hij zal wel genoeg krijgen. Toen ben ik gaan denken wat er in de kraamweek anders was. Het tepelhoedje gebruikte ik toen niet. Dus ik heb geprobeerd hem zonder te voeden.

Het was een uitdaging, want hij was natuurlijk het tepelhoedje gewend met aanhappen, maar we zette door (die belofte had ik mezelf gemaakt na het avontuur met Thijmen). Mijn productie was veel te laag sinds ik voedde zonder dus we hebben wat uit de voorraad uit de vriezer moeten halen (onder andere hetgeen van het prenataal kolven). Ik heb flink bijgekolfd en aangelegd om die productie omhoog te knallen. En Casper kwam langzaam steeds meer aan! En de eeuwige kloven die ik bleef houden met het tepelhoedje verdwenen ook langzaam.

Inmiddels zijn we ruim 4 maanden verder, voed ik Casper volledig live zonder tepelhoedje en ben ik al ruim 1.5 maand kloof vrij! Ik ben zo ontzettend blij dat ik heb doorgezet en dat ik nu Casper kan voeden waar en wanneer ik (of vooral hij haha) wil.

Dat zijn twee totaal verschillende ervaringen en verhalen zoals je kan zien. Ik heb bij Thijmen 16 maanden lang met veel liefde gekolfd, en destijds kreeg ik vaak te horen hoe knap dat wel niet was, maar ik wist niet beter, dus voor mij stelde het niet veel voor. Dit was mijn enige ervaring en het werkte voor ons. Nu ik ook de ervaring met live voeden heb, zie ik in hoe "knap" dit eigenlijk van mij was. Ik heb meer respect voor mezelf gekregen nu dan dat ik toen had. Want ik weet niet of ik het nu zo lang gered had. Verschil is natuurlijk wel dat er nu een peuter van 2.5 rondloopt en ik toen alleen "die baby die alleen maar ligt" had en groeiden we samen in het ritme van de flesjes en het kolven. Maar de tijd die ik nu zoveel extra heb, dat merk ik wel.

Ik ben ontzettend blij en dankbaar dat ik Casper inmiddels ook alweer 4 maanden kan voorzien van mijn melk, en ik hoop dat ik dit zeker die 16 maanden die ik bij Thijmen deed volhou. Ik heb altijd geroepen en hier sta ik nog steeds achter, zolang het voor mij en Casper goed voelt, gaan we er mee door en we zien wel hoe lang dit is. Mochten jullie nog vragen hebben of iets dergelijks, schroom dan niet een neem contact met me op.