1 jaar geleden
Even uithuilen!
Na 20 minuten was het eruit en wat kreeg ik er een vrolijk kind voor..
Vorige week had ik een bijzonder moment samen met Jeppe. Ik merk dat er de laatste tijd veel verandert bij Jeppe. Hij kan ineens veel meer op het gebied van eten, zelf zitten, spullen pakken, hoe hij rondkijkt en dingen lijkt te begrijpen. Hij kreeg ineens 4 tanden tegelijk door. Daarnaast merk ik dat als ik uit zicht ben, hij ineens kan gaan huilen en zijn armen vaker begint uit te strekken omdat hij graag bij me wil zitten. De verlatingsangst begint nu dus echt te komen. Ontzettend veel veranderingen dus voor hem waarmee zijn wereld even op zijn kop staat.
Op deze dag wilde ik graag foto’s maken van Mats en Jeppe. Nadat ik dat had gedaan, merkte ik dat Jeppe die middag graag bij me wilde zitten. Hij had genoeg gegeten, goed geslapen en geen vieze luier, maar toch was hij onrustig. Eenmaal samen op de bank begon Jeppe te huilen. Het was een ander huiltje dan normaal en het klonk echt alsof hij wat kwijt moest. Bij Mats had ik nu de borst gegeven (want dat deed ik steeds als hij begon te huilen), maar ik voelde bij Jeppe dat hij zijn verhaal kwijt moest. Ik ben dus goed gaan zitten met hem, rustig gaan ademen. Normaal gaat mijn hoofd alle kanten op en ben ik met 100 dingen tegelijk bezig, maar nu probeerde ik me te focussen op Jeppe en mijn ademhaling. Toen kwam het eruit: Jeppe heeft 20 minuten flink uitgehuild. Het was hem allemaal even te veel geworden en dit moest eruit! Ik vond het fijn dat ik hem deze veilige plek kon bieden om even uit te huilen. Huilen mag en kan opluchten! Na 20 minuten was het eruit en wat kreeg ik er een vrolijk kind voor terug! Ook de dagen erna merkte ik dat Jeppe (nog) vrolijker was.
Laat jij jouw kind wel eens uithuilen?
