En toen was het 31mei

Jeetje ik weer gewoon niet zo goed waar ik moet beginnen. Het zijn 2 heftige weken geweest maar het gaat nu super goed met Esmé.

Zoals ik de laatste keer al liet weten moesten wij ons maandag 30mei om 13:30 melden in het ziekenhuis. We kregen een kamer en Esmé werd aangemeld voor diverse onderzoeken (echo, hartfilmpje, röntgenfoto & bloedprikken). De chirurg kwam aan het eind van de middag nog langs om precies uit te leggen wat hij nou ging doen. Bijzonder hoe hij er over kon vertellen alsof hij een boodschap ging halen bij de supermarkt haha! 

‘S avonds is papa bij Esmé blijven slapen en ben ik in het Ronald mc Donald huis gaan slapen om de hoek. Wat onwijs fijn dat dit er is zeg! Ik kon hierdoor binnen 2/3 minuten bij haar zijn dag en nacht!

Dinsdag ochtend 31mei 07:00.

Onwijs spannend natuurlijk! Om 07:30 zouden wij te horen krijgen of de operatie echt door zou gaan! Toen we groen licht kregen zijn we samen met een verpleegkundige naar de operatiekamers gaan lopen.. wij hebben Esmé de hele weg (ongeveer 10minuten) zelf gedragen! Zo konden we haar nog even lekker knuffelen.

Eenmaal door de laatste schuifdeur kregen we een mooi blauw pak aan en mochten we met Esmé naar het kamertje waar ze haar in slaap gingen brengen. Je bereid je op alles voor maar dit was zo enorm heftig.. ik kan volgens mij wel zeggen dat ik nog nooit in mijn hele leven zo’n gevoel heb gehad.. Gelukkig ging ze heel rustig slapen..

Eenmaal terug op de kamer hebben wel al haar spullen (inclusief lege kinderwagen.. heel gek..) verhuisd naar het RMH. Al snel kwamen we er achter dat we iets moesten gaan doen anders zou deze ochtend heeeeel lang gaan duren..

We zijn op de metro gestapt en de stad in gegaan! Al snel kregen we een appje van Rick zijn neefje of we een bakkie kwamen doen. Achteraf is dit echt onze redding geweest.. hierdoor gingen de eerste 2,5 uur zo onwijs snel! We zijn daarna een broodje gaan eten en nog even gaan wandelen.. 

om 13:45 belde de chirurg vanuit de OK met de woorden ‘alles is goed gegaan met Esmé’. 

Ze heeft na de operatie nog ongeveer 1,5 uur daar gelegen om er voor te zorgen dat ze stabiel genoeg was voor de rit terug naar het Sophia vanuit de OK. 

Om 15:15 werden we vanaf de Kinder IC gebeld dat Esmé daar net was aangekomen en dat we naar haar toe mochten. Ons mooie lieve meisje aan allerlei slangen, drains & infusen. Zo enorm heftig om te zien!

Ze werd op dat moment niet meer in slaap gehouden maar sliep natuurlijk nog wel. We hebben de gehele middag bij haar gezeten. Rond 20:00 zijn we terug naar het RMH gegaan om zelf ook te gaan slapen. Rick is rond 00:00 nog even naar haar toe gegaan om haar toch nog even welterusten te wensen 🤍.

De volgende ochtend vroeg waren we alweer bij haar. Ze sliep nog steeds maar werd af en toe een beetje wakker. Vandaag zagen we ook voor het eerst het litteken. We noemen deze het deurtje naar had hart 🤍. 

Aan het eind van de ochtend mochten haar drains eruit waardoor ze naar het kinderthoraxcentrum (verpleegafdeling) mocht. Daar kregen we weer dezelfde kamer als maandag. We werden daar ontvangen door een super lief team aan verpleegkundige.

De dagen daarna werd Esmé steeds wakkerder & begon ze ook weer heerlijk te lachen! Het is eigenlijk onvoorstelbaar hoe snel zo’n kleintje hersteld! Binnen 3 dagen lag ze alweer met haar beentjes omhoog en half te rollen.

Op zondag 5 juni mochten we haar gewoon alweer mee naar huis nemen! Natuurlijk waren we enorm blij maar was/is het ook nog een beetje spannend.. 

Voor nu is vooral Esmé haar herstel enorm belangrijk! Ze wilt helaas nog niet zelf drinken maar dit komt goed.. en zo niet.. dan niet 😉. 

🍀