En toen stonden we nog steeds met lege handen, ja dit hoofdstuk is officieel gesloten...

Maar ja wat is ONZE deur, er zijn nog te veel mogelijkheden. Er is één iemand die weet wat er aan de andere kant van onze deur zal zijn, maar wist ik het maar wat het was. ( ik hoor je denken wie dan.. , nou zoals de meeste weten ik geloof dus ik geloof dat Hij weet wat onze toekomst is) Het is niet zo dat ik geen vertrouwen of hoop meer heb, want er kan nog zo veel gebeuren. Nu het hoofdstuk iui achter ons ligt, wil ik dit ook echt afsluiten maar hoe ik ben wel 2x zwanger geweest tijdens een iui. Het maakt het ook lastig dat dit dan niet nog een keer gebeurde, ik weet ook wel dat überhaupt zwanger worden het hogere wiskunde is. Want het betekend niet dat iedere vrouw ook iedere maand zwanger kan worden, het komt ook wel eens voor dat er een ´´leeg´´ eitje in die maand zit..

Maar voor ons geen iui meer, dit was het.. Nu op naar het volgende hoofdstuk, ik moet zeggen ik vind dit wel spannend want we weten niet hoe dit gaat lopen. Kijk ik heb al een keer eerder een aantal weken hormooninjecties moeten spuiten, ik heb al eerder een punctie gehad. Tegen het spuiten zie ik niet zo tegenop want dat heb ik de afgelopen periode ook gedaan, ik zie meer op tegen de punctie. Ik weet hoe die voelt, daarom ga ik ook weer direct vragen of ik dit onder een roesje mag. Wij zijn ook enorm dankbaar dat Chantal Stolp voor ons die crowdfundig is gestart anders was dit gewoon het einde van onze kinderwens. En het is ook zo mooi dat vele mee wilde helpen door geld te doneren voor onze wens, er is toen ook best wat opgehaald dat we kunnen gebruiken. Dus als je dit leest en jij hebt een donatie gedaan, nogmaals enorm bedankt jij helpt mee aan onze grootste wens. We zijn echt ZO blij dat er zo´n enorm bedrag is, ik schreef er aan het begin van het jaar ook een post over wat die kosten precies zijn. Hier nog op een rijtje want misschien zijn er nog meer vrouwen benieuwd wat voor kosten hierbij komen kijken:

Ivf: € 2199,88 / Medicatie: € 1000 / KID: € 160 / Opslag embryo: per jaar € 73,63 / Iedere terugplaatsing: € 615,17

Maar ja hoe ik het hierboven allemaal schrijf, komt het behoorlijk zakelijk over. Hoe ik mij voel boos verdrietig, ik begrijp het niet. Waarom lopen de dingen in mijn/ons leven zoals ze nu lopen…. Het liefst heb ik overal een antwoord op, maar dat is er niet. Ik zag een paar dagen geleden een vlog van Laura Ponticorvo waarin ze ging vertellen hoe hun journey was geweest voor hun kinderwens, ik ben blij voor hun dat ze niet een hele lang weg hebben moeten afleggen. Maar ze legde alles zo mooi uit precies hoe ik mij vaak heb gevoelt in dit traject, ook kwam haar man zijn verhaal doen. Wat ik ergens lastig vond om te horen was dat hij zei “ je moet het loslaten, niet te veel ermee bezig zijn´´, maar hoe laat je zoiets los. Als je een periode hebt dat je iedere dag aan het spuiten bent, je een afspraak in het ziekenhuis hebt voor een echo ect. Je heb het continu in gedachten hoe en wat je moet doen en wanneer je waar moet zijn. Vooral in ons geval vind ik het heel lastig, wij hebben gewoon echt het ziekenhuis nodig voor uitbereiding van ons gezin.

Ik begon deze iui echt heel goed, ik kreeg een arts die ooit mijn punctie had gedaan. Maar ik vond deze vrouw echt niet fijn, ze deed me toen zoveel pijn. Dus ik dacht oh nee daar gaan we.. Maar het viel gelukkig mee, het zat er zo in. Helaas mocht m´n man deze keer weer niet mee dus gingen we weer video bellen. Voel goed moed liep ik die kamer uit naar mijn auto.. En wat heel bizar en mooi tegelijk was, toen ik de auto instapte werd het nr ´´ You say van Lauren Daigle´´ gedraaid. Het was echt gek want dit nr is op de radio zo vaak gedraaid 1,5 jaar geleden, maar op een gegeven moment ging het van de hitlijst af. Dus ik had deze al heel lang niet meer gehoord, dus ik zag dit echt als een knipoog. Je kan mag het naïef of raar vinden, maar ik vind hier rust bij :). En ook dit deel ik met jullie omdat ik mij totaal niet schaam dat ik geloof. Ik ben nu echt op een punt in m´n leven dat ik blij en trots ben wie ik ben en waar ik op dit moment in mijn leven sta. Ik deze enorme wens heb samen met mijn man en ik echt hoop dat dit ons gegeven word en ik daar ook vertrouwen in blijf hebben dat het goed komt.

Ik ben ook enorm dankbaar met een lieve man die met mee meedenkt en er altijd voor me is, ik ben ook dankbaar voor de mensen die ik heb leren kennen tijdens ons traject. Sommige familieleden die er voor me waren… Ik ben dankbaar voor alle lieve vriendinnetjes die er nog zijn tijdens dit traject, ja want helaas ben ik er een hoop verloren tijdens ons traject. Ik hoor dit bij meer vrouwen dat dit gebeurd, het is ook een kwetsbare reis waar niet iedereen op zit te wachten. Maar je weet in de zware tijden die je hebt, wie dan wel je echte vrienden zijn hoe lastig ook. Dus ben jij een vriendin/vriend in mijn leven of iemand die ik heb leren kennen tijdens ons traject, bood jij een luisterend oor en schouder om op te huilen. THANKS!!

Ik hoop echt dat ik een keer een blog aan jullie kan delen waarin staat dat ik eindelijk mama mag worden, want echt ik vind dat het nu wel eens tijd mag worden. Duimen/bidden jullie met ons mee!!

Instagram: huisje_boompje_handicap