En dan word je pasgeboren tweeling dood ziek

11 Maart zijn wij opnieuw trotse ouders geworden van onze tweeling Joah en Eonorah 

na een vlotte bevalling mochten we na 1 nacht ziekenhuis lekker naar huis, genieten van de kraamweek met ons gezin van 6. In de kraamweek was Aiden ziek geworden, dit had ik gedeeld in de vorige blog. 

De tweeling is geboren met 37 weken en waren voor een tweeling redelijk goed op gewicht maar wel waren ze kleine baby's.

Helaas had Aiden de tweeling aangestoken aan het einde van de kraamweek en werden ze vrij snel verkouden maar gelukkig leek het eerst mee te vallen tot donderdag 21 maart, onze zoon leek steeds meer moeite te hebben met zijn flesjes te drinken en begon zich niet meer te melden en beide baby's kregen een kuchje en een verstopt neusje. Zowel donderdag als vrijdag had ik de huisarts laten komen om beide kindjes te beoordelen en hij zei dat die geen zieke kindjes zag en het wel vond mee vallen. Mijn moeder instinct bleef maar knagen. 

Die avond dronk hij zijn flesjes zo goed als niet meer en kreeg hij hoestbuien waar die rood bij aan liep en leek te stikken, vreselijk eng vond ik dit. Ik keek mijn vriend aan en ik zei ik denk dat ik ga bellen ik vertrouw het niet, hij zei als dit goed voelt doen we dat. 

Dokterswacht gebeld en we mochten gelijk komen omdat Joah nog maar zo'n jong was, aangekomen daar werd hij vrij snel door gestuurd naar de spoedeisende hulp en een bekende kinderarts voor ons kwam hem onderzoeken. Ze zei dat hij uitgeput raakte van de verkoudheid en er hard voor moest werken, inmiddels was het al midden in de nacht en moest Joah opgenomen worden. Daar werd hij al vrij snel aan het zuurstof gelegd en probeerde de nacht verpleegkundige hem nog een flesje te geven, hier stikte hij in en zakte zijn saturatie dus danig dat hij meteen een sonde ingebracht zodat hij niet meer hoefde te drinken. 

Ook hebben ze een swap van zijn keeltje genomen om te onderzoeken om wat voor virus het ging. hier kregen we later uitslag van.

Een dood zieke baby die hard aan het werk was zei de dienstdoende kinderarts. 

Mijn vriend was thuis bij de andere kindjes en zijn tweeling zusje, die leek het nog goed te doen ondanks de verkoudheid. 

De volgende nacht kwam de kinderarts langs en zei dat hij echt heel ziek was en dat er misschien wel moest overwogen worden om hem aan de CPAP te leggen en anders naar Groningen te sturen, hier schrok ik zo van dat ik eerst mijn vriend heb gebeld in tranen dat het echt niet goed met hem ging en heb die nacht geen oog dicht gedaan natuurlijk. De volgende ochtend was hij gelukkig stabiel gebleven met zuurstof en kreeg hij al zijn voedingen via de sonde. Die middag ben ik even naar huis gegaan om lekker te knuffelen met mijn dochtertje en mijn andere zoons  want ja die miste ik natuurlijk ook en het viel mij op dat mijn dochtertje inmiddels ook flinke hoestbuien had en hier begon ik mij ook zorgen om te maken. Die nacht sliep ik weer bij Joah in het ziekenhuis. 

Inmiddels lag Joah al sinds zaterdag nacht in het ziekenhuis en leek hij nog niet echt op te knappen, wel bleef hij stabiel en verslechterde niet. Die maandag middag ben ik weer naar huis gegaan en mijn vriend bij Joah gebleven, ik kwam thuis en zag mijn dochtertje weer hoesten en dacht nee, dit ga ik niet langer aanzien en belde de huisarts. Gelukkig mocht ik komen en zei die dat hij nog steeds geen ziek kindje zag, ik begon boos te worden en zei ik zie het wel, ze heeft de zelfde hoestbuien en ik vertrouw het niet! gelukkig bood hij aan om de kinderarts te bellen en gelukkig mocht ze naar het ziekenhuis komen. Eenmaal daar aangekomen heeft de dienstdoende kinderarts haar onderzocht op de poli en haar ook meteen opgenomen. Ook moest ze meteen aan het zuurstof want ook zij had saturatie dipjes en was hard aan het werk. Ook zij mocht geen flesjes meer drinken en kreeg sonde voeding. 

Daar zit je dan, met je pasgeboren tweeling in het ziekenhuis. zo kapot als ik was heb ik een nacht thuis geslapen om bij te tanken, dit deed me goed. Ondertussen moesten we ook heel veel regelen voor onze andere twee zoontjes. gelukkig hebben we een breed opvang net. 

Zo brachten we komende dagen door in het ziekenhuis, de baby's bleken allebei het rhino virus te hebben en daar ook nog een bacterie overheen, hier kregen ze al snel antibiotica voor. 

Zowel Joah als Eonorah waren hard aan het werk om te kunnen ademen, hun neusjes werden gespoeld met zout oplossing en een slijmoplosser. Ze waren ontzettend moe en sliepen heel veel. Joah leek de piek te hebben gehad en zijn zuurstof werd wat afgebouwd en hij mocht af en toe een flesje drinken, als die te moe was kreeg hij de rest via de sonde. dit leek goed te werken en langzaam knapte hij wat op en Eonorah bleef stabiel tot donderdag 28 Maart, die dag ging het flink mis met ons dochtertje waarvan we dachten dat ze de piek van het ziek zijn al had gehad.

Word vervolgd