Een heftige verslikking

Eindelijk waren we thuis en kon het genieten gaan beginnen. 

We hadden wel wat gepuzzel met Romée thuis, want zij had veel last van melk die ze uitspuugde. 

Zo zat ik al een keer met Romée s’ nachts bij de HAP, omdat het leek alsof ze de melk niet kreeg weggeslikt. Er werd verteld dat we haar bedje maar schuin moesten doen. (Hadden we natuurlijk al lang)

Maar 2 dagen later gebeurde er iets verschrikkelijks. Romée had al zeker 1 a 2uur haar flesje op en lag heerlijk te slapen in de box. 

Ik liep naar de keuken en was lekker aan het opruimen tot ik een heel raar geluid hoorde. Ik kon zelfs niet plaatsen wat ik hoorde. Tot ik dacht shiiit dit klinkt niet goed. Ik rende naar de woonkamer en zag Romée met haar hoofd schuin naar achter liggen en ze gaf een stikkend geluid. Dit geluid klonk zo ontzettend heftig. Ik pakte haar op en begon te kloppen op haar rug. Ze leek wel versteend en het piepende naar adem happende geluid was echt hartverscheurend. Gelukkig was mijn man nog in de gang (die ging net de honden uitlaten) ik schreeuwde dat hij moest komen. Ik gaf Romée aan hem. Ik was compleet in paniek en schreeuwde dat ik 112 ging bellen. 

Ik toetste 112 in en er werd mij verteld dat het ontzettend druk was maar de ambulance zo snel mogelijk zou komen. Ondertussen moest ze ophangen, omdat het zo druk was. Dit leek wel uren te duren, waar bleef die ambulance??? Ik werd terug gebeld en er werd mij verteld dat iemand van de SEH er aan kon komen, omdat de ambulance er nog niet was. Mijn man probeerde ondertussen met zijn vingers haar mondje open te krijgen, maar ze leek wel versteend zo eng (leek bijna op een soort epileptische aanval)

Ik liep rondjes over de oprit wachtende op de ambulance. Ondertussen snel opa en oma gebeld dat die bij de oudste konden blijven.

He he eindelijk was daar een arts van de SEH en arriveerde de ambulance ook.

Ondertussen was Romée gelukkig wel weer soort van bijgekomen en ademde weer rustig. Maar ik durfde haar absoluut niet vast te houden. Bang dat het nog een keer zou gebeuren terwijl ik haar vast hield. De artsen hebben haar helemaal gecheckt en vertelde ons dat er niks met haar aan de hand leek.

De arts van de SEH overlegde met de kinderarts en die wilde ons wel op controle hebben in het ziekenhuis.

We moesten met eigen vervoer naar het ziekenhuis, toen we daar aankwamen kregen we te horen dat het ziekenhuis vol lag en dat we met de ambulance overgebracht werden naar een ander ziekenhuis. Hier hebben we 2 nachtjes ter observatie gelegen.

Uiteindelijk bleek dat Romée ontzettend last had van Reflux. Waarschijnlijk kreeg zij haar melk niet meer weggeslikt. Het schijnt dan een lichamelijke reactie te zijn dat ze haar luchtpijp heeft afgesloten voor de melk. 

Ik heb echt ontzettende doodsangsten gehad tijdens deze heftige refluxverslikking. 

Trending op Mamaplaats: "Ik heb een sterk voorgevoel over het geslacht"