En dan moet je kiezen. Wat een luxe!

'Mama, weet je...' begint Laurens. Hij heeft altijd even nodig om te formuleren wat er in zijn hoofd omgaat. Dit gaat niet snel genoeg voor Tim. 'Ik vind dit vies,' roept hij over de met moeite klaargemaakte boontjes. Twee stoeiende jongens, een meekokende meid en eten koken gaat vaak niet samen. Die zeven maanden dikke buik hangt ondertussen ook lekker dicht bij het vuur. Ook al staat de tv aan, onze jongens slaan geen stoeipartij over. 

'Ik lust dit niet!' gooit Tim er aan tafel dramatisch bovenop. 'Tihihim, ik ben aan het vertellen.' Laurens weet kennelijk wat hij wilde zeggen en wordt boos op tim. Ondertussen heeft onze twee jarige Eline door wat er speelt. 'Neehee, mond houden, Liene beurt!' komt zij nog eens fijntjes tussendoor. Wil je net zelf een lekker hapje boontjes nemen nu ze nog warm zijn, wordt het weer tijd om de kinderen rustig te krijgen. Papa is altijd laat thuis van kantoor dus ik eet alleen met de kinderen. Gelukkig luisteren ze (meestal) goed. Laurens mag zijn verhaal vertellen (over een kerstwerkje op school, voor hem is knutselen geweldig!) en Tim neemt er genoegen mee dat hij vier hapjes moet nemen. Eline houdt erg veel van eten dus zij schuift haar eten lekker naar binnen zonder nog door te hebben dat er net werd gevochten om het woord te nemen. Hè, heerlijk ik kan ook eten, maar eerst nog een glaasje omgevallen melk opruimen en bijvullen. Nog even en het op bed leggen gaat weer beginnen. Zou dit zonder stoeien kunnen? Ik weet het antwoord al...

Maar goed, ik dwaal af! Ik heb hulp nodig van jullie. Ik hoop dat er onder jullie ervaringsdeskundigen zijn met draagzakken. We mogen een mooie uitzoeken als bedankje voor de kinderkamer. Wat lijkt het me fijn om zo'n zak te hebben. De nieuwe baby kan lekker in de zak als ik de twee oudsten naar school moet brengen, of gewoon thuis om mijn handen vrij te hebben. Tim en Eline waren huilbabies dus we gaan er vanuit dat ook dit kindje van zich zal laten horen. In een volgend blog zal ik wat uitwijden over onze ervaringen met onze huilbabies. Wat een heerlijkheid om de baby dan dicht bij je te hebben en toch twee handen vrij te hebben. Maar wat is nu een fijne draagzak. Ook mijn man zal hem gaan dragen dus als er (dames van) heren zijn die hun ervaringen willen delen, graag! Wordt het een Tula, een Boba? Er is zoveel mogelijk, ik zie door al de draagzakken de draagzak niet meer.