En dan heeft je kind nachtangst... Nee, geen nachtmerrie

Xavi is vanaf het begin een moeilijke slaper geweest. Paar keer per nacht wakker en dan kort huilen. We waren allang blij dat we eindelijk van de nachtflessen af waren. Die heeft hij bijna tot aan zijn eerste jaar nog gekregen. Omdat hij anders helemaal niet sliep. Paar weekjes terug inmiddels werd Xavi dus weer rond 11 uur s'avonds wakker...Teunis en ik hadden zoiets we gaan hem pakken en leggen hem lekker een keer tussenin (we proberen het weer een keertje dachten we...Xavi heeft dit nooit gedaan).  Zo gezegd zo gedaan zou je zeggen. Nou dit resulteerde in krijsen van streek zijn en wij dachten hem te helpen...Xavi was niet aanspreekbaar, hij keek ons niet aan er was op geen enkele manier contact te maken. Slaan en schoppen om zich heen en ontroostbaar. Het was eng...Je wilt je kind troosten maar niks lukt en alles lijkt het erger te maken. We probeerde alles, in zijn gezicht blazen etc etc. Tot we op internet gingen zoeken. Zoeken omdat het inmiddels al bijna een half uur duurde. En daar was ons antwoord: NACHTANGST. Nee geen nachtmerrie daar dacht ik meteen aan bij het woord nachtangst. Het verschil tussen nachtangsten en nachtmerries is eigenlijk dat nachtmerries vaak in het begin van de nacht voorkomen, en nachtangsten vaak na 1 a 2 uur nadat ze in slaap zijn gevallen, je kind lijkt dan wakker en angstig maar is NIET echt wakker. Vaak verwonden kinderen zichzelf met nachtangsten maar kan het kindje zich er niks meer van herinneren de volgende dag. En wat we dus lazen is dat je een kindje met een nachtangst niet wakker moet proberen te maken of niet moet troosten, wat wij dus wel deden en alles dus veel e heftiger werd. Maar wisten jullie dat dit bestond? Als ouder hoor je dit toch te weten?! Ik vind dat hier veel meer bekendheid over moet komen. En hoop ook dat ik met mijn verhaal en door dit te delen ook meer info hierover kan geven aan jullie. Google het ook gerust er staan ook veel tips en andere informatie hiermee mee om te gaan. xavi heeft dit dus iedere nacht maar normaal laten we hem liggen en is het binnen 5 minuten voorbij. Dat we hem pakte en wilde troosten heeft geresulteerd in dit verhaal. Nu we weten wat het is, is het makkelijker omgaan met de situatie. Herken jij mijn verhaal? Of is dit ook helemaal nieuw voor jou?  Deel gerust je verhaal met ons en probeer zoveel mogelijk moeders erover te vertellen!