En daar was onze dochter Miley

Nadat ik de medicatie ingenomen had ging het eigenlijk allemaal vrij snel.

De angst voor de bevalling kwam steeds dichterbij... en toch wou ik dat het allemaal snel voorbij zou kunnen gaan.

Aantal keer gevraagd of het niet zomaar ineens zou kunnen beginnen, maar eigelijk gebeurd dat weinig. (Uiteindelijk bij mij wel, waar ik erg blij mee was, anders zouden we pas de 23e naar het ziekenhuis moeten komen voor de inleiding)

Ik had al de hele tijd een raar gevoel in mijn buik. Na het avondeten toch maar even op de bank gaan liggen. Kramp bleef komen maar was niet extreem.

Er werd geadviseerd toch maar wat spullen klaar te gaan zetten voor als we wel ineens moesten haasten naar het ziekenhuis. Mijn lieve vriend die voor mij een tas inpakte maar ook voor zichzelf wat spullen.

Dit was maar goed ook, hij was net klaar en de kramp werd alleen maar erger...ze we toch maar even bellen? Of wachten we nog even af?

Ik werd wat angstig en wou toch dat hij zou bellen, we mochten direct naar het ziekenhuis komen.

Daar gingen we, onze tassen en het mooie rieten mandje voor ons meisje...verstopt in een grote boodschappen tas  want ja....je wilt toch niet dat mensen je daarmee het ziekenhuis zien binnen lopen.

Onderweg in de auto werden de weeën steeds heftiger, gelukkig kon ik ze goed opvangen en was ik blij dat we niet heel ver van het ziekenhuis af wonen.

Eenmaal op de afdeling werden we direct opgevangen en naar een kamer helemaal achterin op de afdeling geplaatst.

Aangezien ik een ruggenprik wilde, werd dit direct allemaal geregeld. Ik zat op dat moment al op 4cm ontsluiting. Mijn liefste mocht gelukkig mee naar beneden en is al die tijd bij mij geweest.

Na een uur waren we terug op de afdeling, en kwam de verloskundige om met ons in gesprek te gaan hoe en wat we allemaal wilde.

We hebben  weinig tijd gehad, want ik kreeg direct terug op de kamer al een gevoel dat ons meisje er uit wou.

En jahoor dit was ook het geval, na twee keer persen was daar ons meisje..onze Miley

Angst om te kijken, want ja .. wat zullen we nu gaan zien? Hoe zal zij eruit zien? De verloskundige legde haar voor mij neer en zei; moet je toch eens kijken wat een prachtig mooi meisje..

Met pijn in mijn hart keek ik naar beneden  en daar lag ze, onze mooie dochter. Helemaal compleet, armpjes, beentjes, haartjes, nageltjes hetzelfde kleine neusje als haar zus, maar alleen oorverdovend stil.

Uren lang heb ik met haar op mijn borst gelegen, huilen kon ik niet...tot mijn moeder en schoonmoeder binnen kwamen.  Wat een verdriet hadden we samen. Onze dochter, hun kleinkind maar nooit eentje waar we voor altijd mee kunnen knuffelen.

We hebben uiteindelijk ervoor gekozen dat we Miley in water zouden leggen, zodat ze zo mooi zou blijven. We moesten haar nog laten zien aan onze dochter Vajèn.

We hebben een nachtje samen doorgebracht in het ziekenhuis, weinig geslapen..en uiteindelijk werd ik huilend wakker...ineens kwamen alle gevoelens eruit..

We waren in afwachting van stichting memory die een fotoshoot met ons vieren zou doen. Mijn vriend was onderweg naar mijn moeder om Vajèn op te halen en kennis te laten maken met haar zusje.

Kort daarna werden er foto's gemaakt en mochten wij samen naar huis.

Wij hebben ervoor gekozen dat er obductie gedaan werd bij Miley, dus zij moest eerst richting Alkmaar.

Eenmaal thuis werden we al vrij snel gebeld, dat Miley alweer op de terugweg was richting Den helder, en dan vanuit het ziekenhuis opgehaald zou worden door de uitvaartondernemer en naar het uitvaartcentrum bij ons in de buurt gebracht zou worden.

Hiervan kregen wij een sleutel en zo konden wij naar haar toe wanneer we dat zelf wilden. Ook konden we er dan zelf voor kiezen wie er wel of niet afscheid kon nemen en onze dochter wilden zien.

De dagen erna zijn we druk bezig geweest met het regelen van een uitvaart, kregen we veel familie en vrienden over de vloer  en hebben we geprobeerd zoveel mogelijk rust met elkaar te vinden.. 

We wouden de uitvaart ook dit jaar nog, zodat we alles konden afsluiten in 2020, en 2021 opnieuw onder starten. Een nieuw jaar, een nieuw begin alleen zonder onze dochter.

De uitvaart heeft plaatsgevonden op 29 december.

Hierin meer in de volgende post.