En daar ben je dan, onze #3

Het lange wachten werd vorige week, op donderdag 23 juni 2022, beloond. Na 39.2 weken werd onze lieve kleine Pim geboren!

Ergens heb ik het de woensdag ervoor al aan voelen komen. Tegen meerdere mensen in m'n omgeving namelijk gezucht dat ik toch wel blij was dat pas met 36 weken met verlof ben gegaan. Het 'lange' wachten begon me te vervelen. De oudste twee zijn met 38.6/38.4 geboren, dus dit voelde gewoon lang. Op woensdag nog maar even op de fiets naar de winkel (vorige keer startte het een paar uur nadat ik had gefietst). Er kwamen nog wat tranen om het meest onbenullige (wat ik bij beide eerdere bevallingen ook had). En gewoon ergens een onderbuikgevoel dat het wel eens snel zou kunnen beginnen. Had misschien ook te maken met de steeds terugkerende harde buiken.

Woensdag- op donderdagnacht werd ik wakker op het gewoonlijke tijdstip dat ik altijd even moest plassen. Maar hey, dit voelde wel anders aan... Even afgewacht in bed, maar daarna toch maar naar beneden gegaan om te kijken of het doorzette. En dat deed het. Aan het eind van de ochtend lag er namelijk een baby op mijn buik. Een prachtig klein ventje! Wat vergeet je toch snel hoe klein zo'n pasgeboren baby is... Alles was goed gegaan tijdens de bevalling en rond 13.30 konden we grote broer en zus kennis laten maken met Pim.

Eenmaal thuis werden we verwelkomd door twee enthousiastelingen. Kusjes en knuffels werden gelijk uitgedeeld. Direct werd er volop geholpen met alles rondom Pim, zo lief!

En nu zijn we alweer een week verder. Alweer een week op deze wereld en alweer bijna terug in het oude ritme. Manlief weer werken, de oudste twee weer naar de opvang en ik lekker veel knuffeltijd met ons kleine ukje. Een tevreden, klein mannetje dat niet meer weg te denken is uit ons gezin. Omringd met liefde tot de maan en terug. Klaar om de wereld te ontdekken, maar eerst hier in huis de boel onveilig te maken met broer en zus...

Samen lachen

Samen spelen

Samen met jou alles delen

Welkom lieve Pim!